Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanuna göre tazminat talebi
Hüküm : 2700 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine.

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat davasının dayanağı olan Diyarbakır 1 nolu Devlet Güvenlik Mahkemesinin 05.03.1997 tarih, 1993/393 esas, 1997/44 karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinde; sanığın (davacının) Örgüte yardım suçundan 01.01.1993-21.04.1993 tarihleri arasında tutuklu kaldığı, beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz incelemesi sonucunda onanmak suretiyle 01.03.1999 tarihinde kesinleştiği, tazminat davasının 23.11.2006 tarihinde, haksız işlem tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanunun 2. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla,
Dava dilekçesinde tutuklama tarihinden itibaren faize hükmedilmesinin talep edilmesine rağmen hükmedilen manevi tazminata dava tarihinden itibaren yasal faize hükmedilmesi, temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozmaya uyularak yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin tazminat miktarı ile vekalet ücretine yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 26.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.