MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, Tehdit
HÜKÜM : Çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs ile tehdit suçlarından mahkûmiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurenin aşamalardaki beyanları, savunma ile tüm dosya kapsamı nazara alındığında suça sürüklenen çocuğun, mağdureye yönelik nitelikli cinsel istismar eylemine yönelik başladığı icrai hareketlerini sonuna kadar götürebilme imkanı bulunduğu halde mağdurenin aşılabilir mukavemeti dışında ciddi bir engel neden olmaksızın kendiliğinden eylemine son verdiği ve 5237 sayılı TCK"nın 36. maddesinde yer alan gönüllü vazgeçme düzenlemesi de gözetildiğinde mevcut haliyle eylemin aynı Kanunun 103/1. maddesinde düzenlenen çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturduğu gözetilerek hüküm kurulması gerekirken suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçuna teşebbüsten mahkumiyet kararı verilmesi,
Tehdit suçu yönünden mağdurenin soruşturma aşamasında suça sürüklenen çocuğun kendisine kemerine takılı olan bıçağı göstererek “buradan çıkacaksın ama sesin çıkmayacak yoksa seni öldürürüm” diyerek tehdit ettiğini beyan etmesine karşın kovuşturma aşamasında suça sürüklenen çocuğun bıçağı eline almadığını, belinde takılı dururken kendisinin gördüğünü ve tehdit ettiğini beyan ettiğinin anlaşılması karşısında; mağdurun suça sürüklenen çocuğun bıçak göstermek suretiyle tehdit edip etmediği konusunda beyanları arasındaki çelişki giderilerek sonucuna göre suça sürüklenen çocuğun hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı, suça sürüklenen çocuk müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09.12.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.