Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/11048 Esas 2019/4004 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/11048
Karar No: 2019/4004
Karar Tarihi: 14.03.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/11048 Esas 2019/4004 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, 2018 yılında gerçekleşen hırsızlık suçundan dolayı sanığın mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak, Anayasa Mahkemesi'nin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı doğrultusunda TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının uygulanması infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Dosya ve duruşma tutanakları incelendikten ve hukuki geçerliği olan kanıtlar toplandıktan sonra, suçun sanık tarafından işlendiği kabul edilmiştir. Ancak, sanığın işyerine gelerek birini aramak için cep telefonunu istemesi, sonra telefon ile konuşup işyerinden ayrılması ve geri gelmemesi eylemi, TCK'nın 142/2-h maddesi kapsamında kalması nedeniyle, aynı Kanun'un 141/1 maddesiyle uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, hüküm BOZULMUŞTUR. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, TCK'nın 142/2-h maddesi, TCK'nın 141/1 maddesi, ve 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi yollamasıyla yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK'nun 326/son maddesi.

13. Ceza Dairesi 2018/11048 E. , 2019/4004 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Olay tarihinde sanığın katılana ait işyerine gelerek birini aramak için katılana ait cep telefonunu istemesi, katılanın cep telefonunu sanığa vermesinden sonra sanığın telefon ile konuşarak işyerinden çıkması ve geri gelmemesi şeklinde gerçekleşen eylemin TCK"nın 142/2-h maddesi kapsamında kalması karşısında; aynı Kanun"un 141/1 maddesi ile uygulama yapılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nun temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi yollamasıyla yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 14/03/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.