MAHKEMESİ : SAKARYA 1. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/06/2014
NUMARASI : 2013/580-2014/687

Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, ücret farkı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkete ait işyerinde çalıştığını, işyerinde işverenin bilgisi dahilinde hareket eden İ. D. isimli kişinin müvekkilini silah ile tehdit ettiğini, daha sonra müvekkilinin yaptığı işin değiştirilmek istendiğini, ardında da şirket yetkilisinin davacıyı işyerinden kovduğunu beyan ederek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, yıllık ücretli izin ve ücret alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iddiaların doğru olmadığını, İ.D. isimli kişinin işyerinde çalışan bir kişi olmadığını, davacının çalıştığı işyerinde imalatı düşürdüğünü, bu davranışını sürekli hale getirdiğini, işyerinin zararı olmaması için davacının yaptığı işin değiştirildiğini, ancak sonrasında davacının yeni işi kabul etmediğini ve işe gelmediğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, işverenin bilgisi ile bulunmasına rağmen bir ücret almayan ve sadece işyerinde kalan bir kişi ile tartıştığı söylenerek işçinin görev yerinin değiştirilmesi ve sonrasında işten çıkartılmasının haksızlık olduğu, dolayısıyla davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Dosya içeriğine göre; somut olayda, davalı işveren 01.07.2013 havale tarihli cevap dilekçesinde delil listesinde yemin deliline dayanmış, yargılama sırasında teknik bilirkişi kök raporuna karşı 04.04.2014 havale tarihli itiraz dilekçesinde de “2001-2005 yılları arasında davacının ücretli izin kullandığı veya ücretinin kendisine ödendiği konusunda yemin teklif etmekteyiz” şeklinde beyanda bulunmuştur. Davalı yemin deliline dayandığı halde, bu delilin değerlendirilmemesi ve 6100 sayılı HMK’nın 225 ve devamı maddeleri uyarınca işlem yapılmaması hatalı olmuştur.
Mahkemece yapılacak iş, davalı tarafın usulüne uygun yemin teklifi nedeniyle, davacı asil yemine ilişkin usul hükümleri dikkate alınıp çağrılarak, yıllık izin konusunda yemin eda ettirilerek sonucuna göre yıllık izin ücreti alacağı hakkında bir karar vermektir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.