Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/10341 Esas 2021/7444 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/10341
Karar No: 2021/7444
Karar Tarihi: 01.11.2021

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/10341 Esas 2021/7444 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 6 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırıldı. Koşullu salıverilme tarihi olarak gösterilen 30/09/2013 tarihinde hükümlerin uygulanmaması üzerine, davacı 24/04/2014 tarihinde tahliye edildi ve 17/07/2013 - 24/04/2014 tarihleri arasındaki 281 gün haksız olarak cezaevinde kaldığını ileri sürerek tazminat talebinde bulundu. Yerel mahkeme, davacının talebinin esası hakkında karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle görevsizlik kararı verdi. Daire tarafından yapılan inceleme sonucu, davacının tazminat talebinin kabul edilmesi gerektiği ve 7.715,52 TL maddi, 15.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verildi. Ancak ceza dava dosyası içeriğine göre, davacının mahkum olduğu hapis cezasından daha az süre cezaevinde kaldığı dikkate alınarak, yazılı şekilde tahliye süresinin cezaevinde kalma süresinden düşülmesi suretiyle belirlenen süre için tazminata hükmedildi. Kararda, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'a göre belirlenen şartla tahliye süresinin cezaevinde kalma süresinden düşülmesi esas alındığı belirtildi. Kararın dayandığı kanun maddeleri ise 532

12. Ceza Dairesi 2020/10341 E. , 2021/7444 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan ... 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 2008/269 Esas, 2009/73 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 6 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilerek mahkumiyet hükmünün kesinleştiği, davacıya verilen müddetnamede koşullu salıverilme tarihi olarak 30/09/2013 olarak gösterildiği ancak belirtilen tarihte davacı hakkında koşullu salıverilme hükümlerinin uygulanmadığı, davacının bu hususa ilişkin yaptığı başvuru ve itirazların reddedildiği, davacının 24/04/2014 tarihinde tahliye edildiği, Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 2014/21359 - 2014/20272 sayılı kararı ile davacının koşullu salıverilme isteminin reddine ilişkin kararın kaldırılması neticesinde ... 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 19/03/2015 tarih ve 2015/249 değişik ... sayılı kararı ile geriye dönük olarak "17/07/2013 günü itibariyle koşullu salıverilmesine" karar verilerek davacının tahliye edildiği,
Davacının 17/07/2013 - 24/04/2014 tarihleri arasındaki 281 gün haksız, hukuka aykırı olarak cezaevinde kaldığından bahisle 12.000,00 TL maddi, 30.000,00 TL manevi tazminatın ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece görevsizlik kararı verilmesi üzerine dairemizce yapılan incelemede; davacının tazminat talebinin esası hakkında karar verilmesi gerektiği gerekçesi ile hükmün bozulması üzerine yerel mahkemece duruşma açılıp, 7.715,52 TL maddi, 15.000 TL manevi tazminatın 17/07/2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verildiği anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları ile davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tazminat talebinin dayanağı olan ceza dava dosyası içeriğine göre, davacının, mahkum olduğu hapis cezasından daha az süre cezaevinde kaldığı dikkate alınarak davanın reddi yerine, yazılı şekilde 5275 sayılı CGTİHK’na göre belirlenen şartla tahliye süresinin cezaevinde kalma süresinden düşülmesi suretiyle belirlenen süre için tazminata hükmolunması,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 01/11/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.