MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi



Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup hükmün davalı üçüncü kişi vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı alacaklı vekili; davaya konu haciz esnasında davalı üçüncü kişi şirket yetkilisi borçludan sadece bir takım makinaları satın aldığını belirterek istihkak iddiasında bulunmuş ise de, üçüncü kişi tarafından sunulan faturalar incelendiğinde, işyerine ait demirbaşların bir çoğunu kapsadığını, bunun da üçüncü kişi şirketin borçlu şirketin devamı niteliğinde olduğunu gösterdiğini, üçüncü kişi şirketin 2011-2012-2013 yıllarını matrahsız olarak kapattığını, matrahsız bir şirketin bir anda borçlu şirketin 5 milyonluk malını satın almasının hayatın olağan akışına aykırı olduğunu, ayrıca üçüncü kişinin borçlu adına tescilli markayı da kullandığını belirterek, davanın kabulünü talep etmiştir.
Davalı üçüncü kişi şirket vekili, müvekkili firmanın 2013 yılında aldığı büyüme kararı üzerine borçlu şirketten bütün makinaların fatura karşılığında satın alındığını ve banka kanalı ile ödemenin yapıldığını, makinaların satın alındığı firmadan makinaları tanımaları ve teknik bilgiye sahip olmaları nedeniyle 7-8 işçi ile anlaşarak çalışmasının olağan olduğunu belirterek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, haciz yapılan adresin borçlunun eski faaliyet adresi olduğu, borçlu ile üçüncü kişi şirketin aynı işkolunda faaliyet gösterdiği, haciz adresinin borcun doğumundan sonra üçüncü kişi şirkete devredildiği, bu durumda İİK’nin 97/a maddesindeki mülkiyet karinesinin borçlu yararına olduğu, davalı üçüncü kişinin karinenin aksini kesin ve güçlü deliller ile kanıtlaması gerektiği, fatura, vergi levhası gibi belgelerin yasal karinenin aksini ispata yeterli olmadığı gerekçesi ile, davanın kabulüne karar verilmiş, karar davalı üçüncü kişi vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava alacaklının İİK’nin 99. maddesine dayalı istihkak iddiasının reddi talebine ilişkindir.
Davacı alacaklı vekili, 16.05.2013 tarihinde 2012 yılının 6. ayına ait faturalara dayanarak ilamsız icra takibi başlatmıştır. Dosya arasında bulunan sicil bilgilerine göre borçlu şirket 2011 yılında haciz uygulanan adreste kurulmuştur. Borçlu şirket 31.01.2014 tarihli karar ile şirket adresinin haciz adresinden taşınmasına karar vermiştir. Yine sicil bilgilerine göre üçüncü kişi şirket 1990 yılında merkezi ..."da olmak üzere kurulmuş ve adresini 14.02.2014 tarihinde ...’dan haciz adresine taşımıştır. Bu bilgilere göre 17.04.2015 tarihli haciz üçüncü kişi şirketin sicil adresinde ve borçlunun yokluğunda icra edilmiş ve haciz tutanağında, mahalde borçluya ait belgeye rastlandığına dair bilgiye yer verilmemiştir. Davalı üçüncü kişi şirket, hacze konu mahcuzların borçlu şirketten satın alındığını, satış bedelinin banka aracılığı ile ödendiğini ileri sürerek, bir kısım faturalar sunmuş ve bilirkişi incelemesine dayanmıştır. Bu durumda Mahkemece üçüncü kişi şirketin ticari defterleri üzerinde inceleme yapılarak, faturaların deftere işlenip işlenmediğinin denetlenmesi gerekir. Bunun yanı sıra üçüncü kişi şirket satış bedellerini banka aracılığı ile yaptığını ileri sürdüğünden ödemelere ilişkin belgelerin davalı üçüncü kişiden istenmesi veya ilgili yerlerden getirtilerek ödemelerin denetlenmesi ve oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde eksik incelemeye dayalı hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı üçüncü kişi vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün İİK"nin 366 ve 6100 sayılı HMK"nin Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"un 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, taraflarca İİK"nin 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 30.04.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.