Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2019/8039 Esas 2020/519 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılardan ... vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

1)Davalı Rektörlük lehine vekalet ücretine hükmedilmesi hakkındaki ek karar bakımından;
6100 sayılı HMK’nun 305. maddesi: “Hükmün tavzihi Madde 305- (1) Hüküm yeterince açık değilse veya icrasında tereddüt uyandırıyor yahut birbirine aykırı fıkralar içeriyorsa, icrası tamamlanıncaya kadar taraflardan her biri hükmün açıklanmasını veya tereddüt ya da aykırılığın giderilmesini isteyebilir. (2) Hüküm fıkrasında taraflara tanınan haklar ve yüklenen borçlar, tavzih yolu ile sınırlandırılamaz, genişletilemez ve değiştirilemez. ” şeklinde hüküm içermektedir.
Taraflara Mahkeme tarafından yüklenen haklar ve borçların sonradan ek bir karar ile değiştirilmesi hükmün tavzihi yolu ile dahi mümkün değildir. Bu nedenle verilen ek karar HMK’nun 305/2. maddesine aykırı ise de bu durum davacı temyizi bulunmadığı için bozma nedeni yapılmamıştır.
2)Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı Rektörlüğün aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
3)Davalı Rektörlüğün fazla mesai ücretinden sorumlu olduğu miktarları belirten hüküm fıkrasının “c” bendindeki “(davalı ..."nün Brüt 5.563,46-TL fazla mesai ücret alacağının 100-TL brüt kısmının dava tarihi olan 17/04/2013 tarihinden, bakiye 5.463,46-TL brüt kısmının ıslah tarihi olan 06/03/2015 tarihinden itibaren işleyecek en yüksek banka mevduat faiziyle birlikte sınırlı olarak sorumlu olması kaydıyla)” şeklindeki kısım doğrudur. Ancak, davalı ... Şirketi’nin sorumlu olduğu fazla mesai ücreti bakımından hüküm fıkrasının “c” bendindeki “Brüt 6.931,00-TL fazla çalışma ücret alacağının 100-TL brüt kısmına dava tarihi olan 17/04/2013 tarihinden, bakiye 3.249,00-TL brüt kısmına ıslah tarihi olan 06/03/2015 tarihinden itibaren en yüksek banka mevduat faizi uygulanarak” şeklindeki ifadede geçen “3.249,00-TL” miktarının aslında “6831 TL” olarak yazılması gerektiği, bunun maddi bir hata olduğu anlaşılmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta, hüküm fıkrasının ihbar tazminatına ilişkin kısmında ıslah tarihinden itibaren faiz yürütülecek kısmın “3249 TL” olarak, tüm ihbar tazminatından da yüksek bir miktar olarak yazılması hatalı olup, bozma sebebi ise de, bu yanlışlıkların düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün HMK.nun geçici 3/2. maddesi yollaması ile HUMK.nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. Sonuç:
Hüküm fıkrasının ihbar tazminatına ilişkin “b” bendinin çıkartılarak, yerine;
“b-Brüt 2.349,00 TL ihbar tazminatından 100.00 TL"sinin dava tarihi olan 17/04/2013 tarihinden, bakiye 2.249,00 TL"sinin ıslah tarihi olan 06/03/2015 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine,” bendinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu’ nun 28.09.2018 tarih ve 2018/2 E. 2018/ 8 K. sayılı İBK. uyarınca onama harcı alınmasına yer olmadığına, 16/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildil.