Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/14869 Esas 2014/7396 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/14869
Karar No: 2014/7396
Karar Tarihi: 25.03.2014

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/14869 Esas 2014/7396 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Olayda, sanığın seyir halindeki aracıyla önünde seyreden at arabasına arkadan çarpması sonucu üç kişi yaralanmıştır. Mahkeme, sanığın asli kusurlu olduğunu tespit etmiştir. Ancak, kararın adalet, hakkaniyet ve nezafet kurallarına uygunluğu gözetilmeden, asgari hadden ceza belirlenmiştir. Bu nedenle, karar kanuna aykırı olduğu gerekçesiyle bozulmuş ve yeniden ceza belirlenmesine karar verilmiştir.
Kanun maddeleri: TCK'nin 89/4, 62, 51/1-3, 53/6, 61/1(f), 61/1(g); 1412 sayılı CMUK'un 321. ve 322. maddeleri; 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2013/14869 E. , 2014/7396 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK"nın 89/4, 62, 51/1-3, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet, sürücü belgesinin geri alınması.

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın saat 00:15 sıralarında idaresindeki çekici ile tek yönlü yolda seyrederken ön ilerisinde seyreden katılan ... idaresindeki at arabasına arkadan çarpması sonucu ...’ün hayat fonksiyonlarını 5. derecece etkileyen kemik kırıkları oluşacak, aracındaki katılan ...’in hayat fonksiyonlarını 4. derece etkileyen kemik kırığı oluşacak ve katılan ...’in basit tıbbi müdahale ile giderilebilir derecede yaralanmalarına neden olduğu olayda, sanığın asli kusurlu olduğunun tespit ve kabul edilmesi karşısında; iki sınır arasında temel ceza belirlenirken adalet, hakkaniyet ve nasafet kurallarına uygun makul bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, asgari hadden ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f) ve (g) bentlerinde yer alan "kastın yoğunluğu" ile "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının (1.) bendindeki “, güdülen amaç ve saik kastın ağırlığı” ibarelerinin hükümden çıkarılması sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/03/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.