Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2022/2585 Esas 2022/11455 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Parada sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. madde ve fıkrasının, "Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır." hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres esas alınarak, Tebligat Kanun'unun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun'un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, mercii tarafından, tebligata Tebligat Kanunu'nun 23/1-89 ve Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, "tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması" gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeden yapılan tebliğ işlemi usulsüz olduğu cihetle; öğrenme üzerine adı geçen sanığın anılan kararı yasal sürede temyiz ettiğinin ve mahkeme tarafından verilen 27.04.2022 tarihli ek kararının da hukuka aykırı olduğunun anlaşılması karşısında, temyiz süresinin geçmesinden doğan sonuçları ortadan kaldırmak üzere başvurulan eski hale getirme talebiyle ilgili olarak değerlendirme yapma ve karar verme yetkisinin CMK.nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay'a ait bulunmasına rağmen yerel mahkemece bu istemle ilgili olarak verilen kararların hukuken geçersiz ve yok hükmünde bulunduğu belirlenip, eski hale getirme ve temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın hukuki değerden yoksun olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
UYAP ortamından alınan nüfus kayıt örneğine göre sanığın hükümden sonra 06.06.2022 tarihinde öldüğünün belirlenmesi karşısında; bu husus araştırılarak hakkındaki kamu davasının 5237 sayılı TCK'nın 64. ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri gereğince ölüm nedeniyle düşürülmesi hususunun mahallince değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeksizin hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 04.07.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.