MAHKEMESİ : Tarsus 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 06/12/2013
NUMARASI : 2012/99-2013/567

Davacılar-karşı davalılar vekili tarafından, davalı-karşı davacı aleyhine 05.03.2012 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı, davalı-karşı davacı vekili tarafından davacılar-karşı davalılar aleyhine 28.03.2012 gününde verilen dilekçe ile elatmanın önlenmesi, kal, ecrimisil istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; asıl davanın kabulüne, karşı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine dair verilen 06.12.2013 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacılar-karşı davalılar vekili ile davalı-karşı davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacılar vekili davalıya ait 36 parsel sayılı taşınmaz üzerinden davacılara ait 30, 31, 32 ve 33 parsel sayılı taşınmazlar lehine geçit hakkı kurulmasını talep etmiş, karşı davada ise davalı-karşı davacı davacılar-karşı davalıların 36 parsel sayılı taşınmaza taşınmazın bir kısmını yol olarak kullanmak ve yapı inşa etmek suretiyle elattıklarından elatmanın önlenmesi ve ecrimisilin tahsilini istemiştir.
Mahkemece, geçit istemine ilişkin asıl davanın kabulüne, karşı davanın ise kısmen kabulüne kısmen reddine karar verilmiştir.
Hükmü, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya toplanan delillere ve dosya kapsamına göre davalı-karşı davacının maliki olduğu 36 parsel sayılı taşınmaza davacılar-karşı davalıların yol olarak kullanmak ve bina inşa etmek suretiyle oluşan elatmanın önlenmesi ve ecrimisil davası yönünden verilen karara karşı tüm temyiz itirazları ile davacılar-karşı davalıların davalıya ait 36 parsel sayılı taşınmaz üzerinden davacılara ait 30, 31, 32 ve 33 parsel sayılı taşınmazlar lehine geçit hakkı kurulması davası yönünden aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş reddi gerekmiştir.
2-Ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi geçit davalarının nedenidir. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Geçit hakkı kurulması davalarında amaç, genel yola bağlantısı olmayan taşınmazların yolla bağlantısının sağlanmasıdır. Bundan dolayı, geçit kurulurken ihtiyaç içinde olan taşınmaz kesintisiz olarak genel yola bağlanmalıdır. Buna uygulamada “kesintisizlik ilkesi” denilir.
Davacılar ayrı ayrı maliki oldukları 30, 31, 32, 33 parsel sayılı taşınmazları lehine geçit kurulmasını talep etmiştir. Dava ile davacıların maliki olduğu birden fazla taşınmaz lehine geçit kurulması istendiğinden davacıların her bir taşınmazının kesintisizlik ilkesine uygun şekilde yolla bağlantısının sağlanması gerekir.
Mahkemece, davacıların maliki olduğu 30, 31, 32, 33 parsel sayılı taşınmazları lehine geçit hakkı tesisi talep ettikleri gözetilerek ek rapor alınmak suretiyle davacıların ayrı ayrı maliki bulundukları bu dört adet taşınmaz yararına herbirinin ana yola kesintisiz bağlanacağı şekilde geçit hakkı kurulması gerekirken, kesintisizlik ilkesine aykırı olarak sadece 32 parsel sayılı taşınmaz yararına geçit kurulması doğru görülmemiş, bu sebeple hükmün bozulması gerekmiştir
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı-karşı davacı vekilinin tüm, davacılar-karşı davalılar vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacılar-karşı davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde davacılar-karşı davalılara iadesine, 14.10.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.