MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 15. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 26/12/2013
NUMARASI : 2012/200-2013/755

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 15.03.2012 gününde verilen dilekçe ile TMK 748. maddesi gereğince komşu taşınmaza geçici olarak girme hakkı istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26.12.2013 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 748. maddesine dayanılarak açılmış geçici geçit istemine ilişkindir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü, davalı temyiz etmiştir.
TMK m. 683 deki "Bir şeye malik olan kimse, hukuk düzeninin sınırları içinde, o şey üzerinde dilediği gibi kullanma, yararlanma ve tasarrufta bulunma yetkisine sahiptir. Malik, malını haksız olarak elinde bulunduran kimseye karşı istihkak davası açabileceği gibi, her türlü haksız elatmanın önlenmesini de dava edebilir” hükmü ile mülkiyet hakkının kanunla toplum yararına kısıtlanabileceği temel ilke olarak kabul edilmiştir. Aynı maddenin ikinci fıkrasında, mülkiyet hakkının nasıl korunacağı hükme bağlanmış, 730 ve 737. maddeleriyle de taşınmaz malikinin başkalarına zarar vermesinin önlenmesi hedeflenmiştir.
Yapma, kaçınma, katlanma olarak özetlenebilecek bu sınırlamaların önemli bir bölümü TMK’nun "komşu hakkı" başlığı altında, 737 ile 750. maddelerinde düzenlenmiş, 751 ile 761. maddelerinde de yine malikin yapması ve katlanması gereken hususlar belirtilmiştir.
Komşuluk hukukundan kaynaklanan zorunlu geçit hakkı TMK’nun 747. maddesinde, diğer geçit haklarından olan “komşu taşınmaza geçici olarak girme hakkı” ise TMK’nun 748. maddesinde düzenlenmiştir.
Somut olaya gelince; mahkemece yapılan keşif sonucu düzenlenen bilirkişi raporunda sıva ve mantolama işleminin rutubet ve yağış gibi dış etkenlerden davacının binasının korunması ve ısınma sorununa çözüm olması açısından gerekli olduğu belirtilmiş ancak yapılacak işlerin niteliğine göre ne kadar sürede tamamlanacağı, yılın hangi mevsiminde ve hangi ay içerisinde yapılmasının uygun olacağı belirlenmemiştir. Bu nedenle bilirkişiden bu hususlarda ek rapor alınarak yılın hangi ayında ne kadar süre ile geçit verileceği yönünde infaza elverişli bir hüküm oluşturulması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Diğer yandan gerek Türk Medeni Kanununun 747. ve gerekse aynı kanunun 748. maddelerine göre açılacak geçit davalarında davanın mahiyeti gereği yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılması gerekir. Dairemizin yerleşik uygulamasına aykırı şekilde davalının yargılama giderleriyle sorumlu tutulması da doğru görülmemiş, bu sebeplerle hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde yatırana iadesine, 14.10.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.