MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli mala zarar verme, mala zarar verme, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Katılan sanık ..."ın temyiz talebinin sadece kendi hakkındaki mahkumiyet kararına karşı olduğu belirlenerek yapılan incelemede,
1- Sanık ... hakkında mala zarar verme ve yaralama suçlarından kurulan hükümler bakımından yapılan incelemede;
6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile yapılan değişiklik ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. maddesi uyarınca hüküm tarihi itibariyle kararın kesin nitelikte olması nedeniyle sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve CMUK"un 315. maddesi uyarınca temyiz isteminin reddine ilişkin 11.05.2016 tarihli ek karar usul ve yasaya uygun bulunduğundan, sanığın temyiz itirazlarının reddiyle temyiz talebinin reddi kararının ONANMASINA,
2- Sanık ... hakkında dikili ağaca zarar verme suçundan kurulan hüküm bakımından yapılan incelemede;
Sanığın aynı kasıt altında aynı zaman diliminde devam eden ve hukuki anlamda tek eylem sayılan mala zarar verme hareketleri sonucunda meydana gelen en ağır neticeden cezalandırılması gerekirken, eylemin bölünerek ayrıca TCK.nun 151/1. maddesi kapsamındaki mala zarar verme suçundan da cezalandırılmasına karar verildiği görülmekle, bu hüküm nedeniyle kanun yararına bozma yoluna gidilebileceği belirlenerek yapılan incelemede;
Katılan ..."ın, komşusu olan sanık ..."in yaptığı inşaat nedeniyle şikayette bulunduğu, inşaatın resmi yetkilerce durdurulmasına karar verildiği, sonrasında bu nedenle çıkan tartışma sonucu, sanığın katılanın bahçesine araçla girerek zarar vermesi şeklinde gerçekleşen olayda TCK.nun 29. maddesinin uygulama yeri bulunmadığından tebliğnamedeki görüşe iştirak olunmamıştır.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın beraat etmesi gerektiği ve haksız tahrik hükümlerinin uygulamasına yönelik temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddiyle hükmün ONANMASINA, 11.04.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.