Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2020/3526 Esas 2020/4230 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 19/06/2007 gününde verilen dilekçe ile rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 13/04/2010 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı asil tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, 2330 sayılı Yasa uyarınca rücuen tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne , karar verilmiş; hüküm, davalı ... tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, davalının haksız eylemi ile yaralanan dava dışı kamu görevlilerine 2330 sayılı Kanun gereğince ödediği tazminatın rücuen ödetilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davalı aleyhinde görevli memura direnme suçundan kamu davası açıldığı, yapılan yargılama neticesinde davalının mahkumiyetine karar verildiği, ilgili ceza dosyasının temyiz edildiği, temyiz incelemesi sonucunda kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesine kararı verildiği, davaya konu zarara davalının sebebiyet verdiği belirterek davanın kabulüne karar verilmiştir.
Olay tarihinde yürürlükte olan 818 sayılı Borçlar Kanunu"nun 135. maddesinde (6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nunun 156. maddesi) ""Müruru zaman katedilmiş olunca katıdan itibaren yeni bir müddet cereyan etmeğe başlar. Borç bir senette ikrar edilmiş veya bir hüküm ile sabit olmuş ise yeni müddet daima on senedir."" düzenlemesine yer verilmiştir.
Dosya içeriğinden; davanın 20/06/2007 tarihinde açıldığı, mahkemenin karar tarihinin 13/04/2010 olduğu, davalı ...’a gerekçeli kararın 19/08/2020 tarihinde tebliğ edildiği, böylece hüküm tarihi ile kararın davalıya tebliğ edildiği tarih arasında on yıldan fazla süre geçtiği anlaşılmaktadır.
Hükmün doğurduğu sonuçların büyük bir kısmı tefhim anından itibaren meydana gelir. Buna karşılık bazı sonuçları ise hükmün kesinleşmesi ile doğar. Hakim verdiği hükmü kendiliğinden değiştiremez. İlam zamanaşımına uğramış olsa bile temyiz edilip Yargıtay tarafından bozulmadıkça davayı tekrar ele alıp zamanaşımı nedeniyle reddedemez.
Şu halde, 818 sayılı Borçlar Kanunu"nun 135/2. maddesi (6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nunun 156/2.maddesi) uyarınca hükmün verildiği tarihten itibaren on yıl geçmekle ilamın zamanaşımına uğradığı; davalının, bu on yıllık sürenin geçtiğinden bahisle ilamın, zamanaşımına uğradığını ileri sürerek hükmü temyiz etmiş olduğu gözetildiğinde; mahkemece, ilamın zamanaşımına uğradığı dikkate alınarak yeniden hüküm kurulması gerekir. Açıklanan nedenlerle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 08/12/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.