Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/26639 Esas 2015/36669 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BAKIRKÖY 1. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 25/12/2013
NUMARASI : 2011/245-2013/833

Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde 01.02.2009-30.05.2010 tarihleri arası çalıştığını, iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini, ödenmeyen işçilik alacakları olduğunu belirterek, kıdem ve ihbar tazminatları ile maaş, fazla mesai, genel tatil ve yıllık izin ücreti alacaklarının ödenmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, hizmet süresi yönünde kayıt esas alınarak ve bir yıldan az süre çalıştığı kabul edilerek, kıdem tazminatı ile yıllık ücretl izin alacağının reddine,, haksız fesih nedeni ile ihbar tazminatının ve ödenmeyen ücret alacağı bulunması nedeni ile ücret alacağının kabulüne, diğer işçilik alacaklarının reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
Somut uyuşmazlıkta, tazminat ve alacaklara esas sürenin belirlenmesinde davacının işe başladığı tarih ihtilaflıdır.
Çalışma olgusu ispat yükü, çalıştığını iddia eden işçiye düşer. Davacı işçi çalışma olgusunu her türlü delille kanıtlanabilir. Çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. İşçinin çalışma olgusunun tespitinde işyerinde veya komşu işyerinde çalışanların tanıklığı önemli olduğu gibi tanık olarak dinlenecek kişinin tanıklığına güveni etkileyebilecek bir durumun olup olmadığı da araştırılmalıdır.
Davacı 01/02/2009-30/05/2010 arasında çalıştığını iddia etmiş ve tanık delili yanında sevk irsaliyesi ve sipariş formlarına dayanmıştır. Mahkemece hükme esas alınan ek bilirkişi raporunda sevk irsaliyesi ve sipariş formu için davacının isminin ve imzasının yer almaması sebebiyle bu kayıtlarda yer alan tarihin esas alınmasının mümkün olmadığı gerekçesi ile SGK kaydındaki 21/01/2010-30/05/2010 tarihleri arasındaki süre esas alınmıştır.
Ancak davacı tarafından 03/12/2012 havale tarihli dilekçe ekinde dosyaya delil olarak sunulan sipariş formu ve sevk irsaliyesinde davacı imzası bulunmaktadır. Davacı bu delillere göre daha önce çalıştığını kanıtlamıştır. Bu belgeler değerlendirilmeksizin tazminata esas eksik süre belirlenerek sonuca gidilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.12.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.