Dava, kira sözleşmesinde düzenlenen kira  artışına ilişkin şartın uygulanamayacağının tespiti  talebidir. Mahkemece istemin  kabulüne karar verilmiş hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Davaya dayanak yapılan ve hükme esas alınan 01/05/2009 başlangıç tarihli bir yıl süreli kira sözleşmesi konusunda taraflar arasında bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. 01/05/2009 başlangıç tarihli kira sözleşmesinin hususi şartlar bölümünün 7. maddesinde; “Kira akdi bitiminde kiracılık devam ettiği takdirde kira bedeline D.İ.E. tarafından yayınlanacak ÜFE endeksi artış yüzdesi oranında zam yapılacaktır” şartı getirilmiştir.

Bilindiği üzere 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkındaki Kanuna 16.02.2000 tarihinde 4531 sayılı Kanunla eklenen geçici 7.maddesi; "Sözleşmelerde kararlaştırılan kira paraları 2000 yılında yıllık %25, 2001 yılında ise %10 oranında artırabilir. Ancak taşınmazın bulunduğu bölgede rayiç kira parasındaki artış bu oranların altında ise, bu oranlar uygulanmaz. Kira parasının yabancı para veya kıymetli madene endeksli olarak belirlendiği sözleşmelerde ayrıca yıllık artış uygulanmaz.

Kira parasının artış sınırlarının aşılması amacıyla yeniden kira sözleşmesi yapılamaz.
Kira tespit davalarında da yukarıdaki sınırlamalara uyulur." hükmünü taşımaktadır. 20.07.1999 tarihli Türkiye Büyük Millet Meclisi Adalet Komisyonu Raporunda, tasarının 2000 ve 2001 yılını kapsayan iki yıl için düzenleme getirdiği açıklanmıştır.

Anayasa Mahkemesi’nin 19.07.2001 gün ve 2001/303-333 sayılı kararında geçici 7.’nci maddenin 1.’nci fıkrasının ilk tümcesindeki "2001 yılında ise yıllık %10” ibaresinin" Anayasa’nın 2, 5 ve 35. maddelerine aykırı olduğuna ve iptaline karar verilmiştir. Buna göre, Anayasa Mahkemesi’nin iptal kararında sadece 2001 yılı için öngörülen % 10 artış oranının iptal edildiği, yabancı para yada kıymetli madene endeksli olarak kira parasının belirlendiği sözleşmelerde ayrıca yıllık kira artışının uygulanmayacağı ilkesine yönelik olmadığı görülmektedir.

Olayımızda ise; 01/05/2009 başlangıç tarihli kira sözleşmesinin 7.maddesinde; Kira  akdi bitiminde kiracılık devam ettiği takdirde kira bedeline D.İ.E. tarafından yayınlanacak ÜFE endeksi artış yüzdesi oranında zam yapılacağı düzenlenmiştir. Davacı vekili, kira bedeli döviz cinsinden belirlendiğinden kira sözleşmesinin hususi şartlar bölümünün 7. maddesinin uygulanamayacağının tespitini istemiştir. 6570 sayılı yasanın 7.’nci maddesine  4531 sayılı yasa ile eklenen “yabancı para yada kıymetli madene endeksli olarak kira parasının belirlendiği sözleşmelerde ayrıca yıllık kira artışının uygulanmayacağı” hükmünün 2 yıl için geçerli bir hüküm olması ve iki yılın sonunda kendiliğinden hükümsüz hale gelmesi nedeniyle, dava konusu 01/05/2009  yılında düzenlenen sözleşmedeki artış şartının avdet edeceği ve taraflarını bağlayacağının kabulü gerekir. Bu nedenle, istemin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile artış şartının uygulanmayacağının tespitine  karar verilmesi doğru olmadığından kararın bozulması gerekmiştir . 

SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile kararın BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 18.04.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.