Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/1335 Esas 2016/9318 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)

Dava Türü : Alacak


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı, davalı şirketin işlettiği akaryakıt istasyonunda akaryakıt pompa görevlisi olarak 24 saat çalışma, sonraki 24 saat dinlenme sistemi ile çalışırken fazla çalışma ücretlerinin ödenmemesi ve aldığı ücret üzerinden SGK priminin yatırılmaması nedenleriyle iş akdini haklı nedenle feshettiğini iddia ederek bazı işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davacının devamsızlık yapması nedeniyle iş akdini haklı nedenle feshettiklerini, davacının hak etmiş olduğu alacaklarının kendisine ödendiğini belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı ve yapmış ise hesaplanması konularında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 63"ncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41"inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63"üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Dairemizin yerleşik uygulamasına göre, bir işçinin günde en fazla fiilen 14 saat çalışabileceğinin kabulü gerekir. Bu durumda 24 saat çalışıp 24 saat dinlenme usulüyle yapılan çalışmalarda bir hafta 3 gün diğer hafta ise 4 gün çalışma yapılacağından, yukarıda bahsedilen 63"üncü madde hükmü gereğince, haftalık normal çalışma süresi dolmamış olsa dahi günlük 11 saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılması nedeniyle, bu çalışma sisteminde işçi ilk bir hafta (3x3=) 9 saat takip eden hafta ise (4x3=) 12 saat fazla çalışma yapmış sayılmalıdır.
Somut olayda, davacının 24 saat çalışma sonraki 24 saat dinlenme esası üzerinden çalıştığı ihtilafsızdır. Bu çalışma sisteminde yukarıda ayrıntısı açıklandığı üzere bir hafta 9 saat, diğer hafta 12 saat fazla çalışma süresi üzerinden hesap yapılması gerekirken haftalık 22.5 saat fazla çalışma üzerinden hesaplama yapan bilirkişi raporuna itibarla hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3- Hükmedilen alacakların net ya da brüt olduğunun kararda gösterilmemesi infazda tereddüte yol açacağından bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 26/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.