Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2019/8133 Esas 2020/485 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/8133
Karar No: 2020/485
Karar Tarihi: 16.01.2020

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2019/8133 Esas 2020/485 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taraflar arasındaki davada, davacının tüm davalının temyiz itirazları reddedilmiştir. Mahkeme, davacı vekilinin fazla mesai alacağı talebini takip etmediği gerekçesiyle yok saymıştır. Ancak atiye bırakma şeklinde bir kurum olmadığından, mahkeme tarafından takipsiz bırakılmış sayılması gerektiği belirtilmiştir. Bunun yanı sıra, vekalet ücreti ve yargılama giderleri konusunda yanlış karar verilmiş olduğu belirtilmiştir. Bu hatalar düzeltilerek kararın onanması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri olarak, hükmün HMK. geçici 3/2. maddesi yollaması ile HUMK. nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır.

9. Hukuk Dairesi 2019/8133 E. , 2020/485 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ(İŞ)

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece, davacı vekilinin 19/11/2009 tarihli celsede fazla mesai alacağını takip etmediklerini bildirmesi üzerine 18/07/2013 tarihli karar ile "Fazla çalışma karşılığı talep edilen 1400 TL ücretin atiye bırakıldığından bu konuda karar verilmesine yer olmadığında " şeklinde karar verilmiştir.
Hukuk usulünde atiye bırakma şeklinde bir kuruma yer verilmemiştir. Mahkemece takipsiz bırakılma nedeniyle talep yönünden açılmamış sayılmasına karar verilmesi gerekirken atiye bırakılması nedeniyle karar verilmesine yer olmadığına şeklinde karar verilmesi hatalı olup, bozma sebebi ise de davalının bu yönde temyizi olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Ancak takipsiz bırakılan 1.400 TL yönünden davalı yararına vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken eksik vekalet ücretine karar verilmesi ve yargılama giderlerinin hatalı oranlanması bozma sebebi ise de, bu yanlışlıkların giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hükmün HMK.’nun geçici 3/2. maddesi yollaması ile HUMK. nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ:
Temyize konu kararın hüküm fıkrasının dördüncü paragrafında yer alan "138,96" rakamının çıkartılarak yerine "121,33", altıncı paragrafında yer alan "150,81" rakamının çıkartılarak yerine "158,32", yedinci paragrafında yer alan "2.723,08" rakamının çıkartılarak yerine "2.725,00" rakamlarının yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu’nun 28.09.2018 tarih ve 2018/2 E. 2018/ 8 K. sayılı İBK. uyarınca onama harcı alınmasına yer olmadığına, peşin temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 16/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.