Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2021/12411 Esas 2022/11675 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kumar oynanması için yer ve imkan sağlama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Dosya kapsamına göre, sanık hakkındaki 29.11.2006 tarihli mahkumiyet kararının Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 09.06.2009 tarihli ve 2008/27634 Esas, 2009/27935 Karar sayılı ilamı ile bozulması üzerine, sanık hakkında devam eden yargılama neticesinde 07.12.2011 tarihli karar ile sanığın ölmüş olduğundan bahisle kamu davasının düşürülmesine karar verildiği, söz konusu kararın temyiz edilmeksizin 15.12.2011 tarihinde kesinleşmesine müteakip, anılan karara karşı 5271 sayılı CMK.nın 309. maddesi gereğince kanun yararına bozma talebinde bulunulması üzerine Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 13.11.2012 tarihli ve 2012/12479 Esas, 2012/11227 Karar sayılı ilamı ile hükmün kanun yararına bozulmasına karar verildiği, kanun yararına bozulması üzerine verilen 26.01.2018 tarihli karar ile de sanığın mahkumiyetine karar verildiğinin anlaşılması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 21.01.2020 tarihli ve 2017/15-618 Esas, 2020/16 Karar sayılı ilamında, kanun yararına bozma üzerine ilk derece mahkemesince yürütülen muhakeme sürecinin yeniden ya da tekrar yargılama niteliğinde olmadığı ve dolayısıyla 5237 sayılı TCK.nın 66/5. maddesi hükmünün uygulanamayacağı, Yargıtay ilgili Dairesince yerel mahkeme hükmünün kanun yararına bozulmasına karar verildiği durumda, yerel mahkeme hükmünün temyiz edilmeksizin kesinleştiği tarih ile Yargıtay ilgili Dairesinin karar tarihi arasında geçen sürenin dava zamanaşımının hesaplanmasında göz önünde bulundurulmaması gerektiği belirtilmekle birlikte, dava dosyasında sanık hakkında temyiz edilmeksizin kesinleşen mahkeme kararı düşme kararı olup mahkumiyet kararı olmadığından, dava zamanaşımı süresinin işlemeye devam ettiğinin kabulünde zorunluluk bulunup yerel mahkeme hükmünün temyiz edilmeksizin kesinleştiği tarih ile Yargıtay ilgili Dairesinin karar tarihi arasında geçen sürenin dava zamanaşımının hesaplanmasında göz önünde bulundurulması gerekeceğinden, sanığa yüklenen suçun yasa maddesinde öngörülen cezasının türü ve üst sınırı itibariyle 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e maddesinde belirlenen 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin, zamanaşımını son kesen işlem olan sanık hakkındaki ilk mahkumiyet kararının verildiği 29.11.2006 tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiği gözetilmeden, kamu davasının düşürülmesi yerine yargılamaya devamla yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazı bu nedenle yerinde görülmekle sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta anılan Yasanın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK.nın 66/1-e, 67/3. ve 5271 sayılı CMK.nın 223/8 maddeleri gözetilerek DÜŞÜRÜLMESİNE, adli emanette kayıtlı suç eşyasının 5237 sayılı TCK.nın 54/1. maddesi gereğince MÜSADERESİNE, 05.07.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.