Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet


Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Sanığın olay gecesi saat 23:55 sıralarında, hız sınırının 50 km olduğu aydınlatması bulunan görüşün açık olduğu meskun mahalde idaresindeki aracı ile bölünmüş, asfalt, iki şeritli, 7.9 metre genişliğindeki, düz, eğimsiz, zemini kuru olan ve herhangi bir yol kusuru ve çalışma bulunmayan devlet yolunda seyri sırasında, direksiyon hakimiyetini kaybederek 33.5 metre lastik izi ile yolun sağındaki kaldırıma ve toprak yamaca çarparak takla atıp ters istikamete dönmesi sonucu meydana gelen olaydan yaklaşık 16 dakika sonra yapılan ölçümde sanığın 73 mg/dl alkollü olduğu tespit edilmiş olup, belirtilen miktar tek başına trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun unsurlarının oluşması için yeterli bulunmamakta ise de; sanığın aracının tespit edilen lastik izi itibariyle azami hızının meskun mahal şartlarının üzerinde olduğu ve güvenli sürüş yeteneğini bozma açısından olumsuzluğu bulunmayan olay mahallinde alkolün de etkisi ile direksiyon hakimiyetini kaybettiği ve hızından dolayı aracının takla atıp ters istikamete dönmesine neden olduğu; birleşen iki nedenin atılı suçun unsurlarının oluşması için yeterli olduğu anlaşıldığından, suçun unsurlarının oluştuğunu kabul eden mahkemenin takdirinde isabetsizlik bulunmayarak yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Sanığın TCK’nın “53. maddenin (1) numaralı fıkrasının (c) bendindeki hak ve yetkileri kullanmak yönündeki yoksunluğunun, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından “koşullu salıverilmesine kadar” diğer kişiler yönünden ise, “hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar” karar verilmek gerektiği gözetilmeden 53. maddenin (3) numaralı fıkrasına aykırılık oluşturulması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden,hükümden TCK"nın 53. maddenin uygulanmasına ilişkin bölümdeki “5237 sayılı T.C.K."nın 53.maddesinin 2 ve 3. fıkraları uyarınca aynı maddenin 1.fıkrasının C bendinde belirtilen haklarından koşullu salı verilme tarihine kadar,” ibaresi çıkartılarak, yerine “Sanığın, 5237 Sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde belirtilen haklardan, kendi alt soyu açısından aynı yasanın 53/3. maddesi gereğince koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer kişiler bakımından 5237 sayılı TCK"nın 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına,” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün, DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 21.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.