Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/12405 Esas 2022/11724 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Oluş ve kabule göre;
Yolda yürümekte olan katılanı evine bırakmayı teklif ederek aracına bindiren sanığın evin yakınında durmayıp hızla yola devam etmesi üzerine katılanın direksiyona ve el frenine müdahale ederek aracın durmasını sağlayıp araçtan indiği ve oğluna telefon ederek yardım istediği sırada, sanığın yeniden onu bindirmeye çalıştığı, elinden aracın içine doğru çektiği, aracı hareket ettirdiği, sürüklenmesi sonucu yaralanan katılanın oğlunun olay yerine gelmesiyle sanığın olay yerinden kaçtığı olayda, sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve yaralama şeklindeki hukuki anlamda tek fiil oluşturan eylemlerinin TCK'nın 44. maddesi uyarınca bir bütün olarak cebirle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturup, en ağır cezayı gerektiren TCK.nın 109/2. maddesi uyarınca mahkumiyet hükmü kurulması gerekirken, fiil ve nitelik yönünden bölünerek yaralama ve basit kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından ayrı ayrı hükümler kurulması suretiyle CMK'nın 225/1. maddesine aykırı davranılması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. ve 326/son maddeleri gereğince ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla BOZULMASINA, 05.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.