Yüksek Adalet Bakanlığı"nın 07/01/2019 tarih ve 94660652-105-35-235 - 2018 – Kyb sayılı yazısı ile, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçlarından hükümlü ... hakkında İzmir 33. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 02/02/2017 tarihli 2016/604 esas ve 2017/ 40 sayılı kararının ve İzmir 26. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 03/01/2017 tarihli ve 2014/476 esas ve 2014/ 142 karar sayılı ek kararının kanun yararına bozulmasının istenmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 14/01/2019 tarihli ve 2019/2737 sayılı ihbar yazısı ekinde dosyaların Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosyalar incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A-)Konuyla İlgili Bilgiler:
1-Sanık hakkında, 15/03/2013 tarihli “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” eylemi nedeni ile İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 09/05/2013 tarihli ve 2013/36877 soruşturma, 2013/18030 esas sayılı iddianamesi ile İzmir 12.Sulh Ceza Mahkemesine kamu davası açıldığı,
Yapılan yargılama sonunda; İzmir 12.Sulh Ceza Mahkemesinin 04/09/2013 tarihli, 2013/515 esas ve 2013/672 sayılı kararı ile TCK’nın 191/2.maddesi uyarınca sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına karar verildiği, kararın 20/09/2013 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği,
İzmir Denetimli Serbestlik Müdürlüğünün 07/10/2013 tarihli çağrı yazısının 23/10/2013 tarihinde tebliğ edildiği, müdürlüğe başvurması üzerine denetim planı hazırlandığı, 07/02/2014 tarihli samba programına gelmemesi nedeniyle uyarıldığı, uyarı tebliğine karşın müdürlüğe başvurmaması nedeniyle evrakın kapatılarak 28/05/2014 tarihinde İzmir Cumhuriyet Başsavcılığına gönderildiği,
İzmir 33.Asliye Ceza Mahkemesinin 27/11/2014 tarihli, 2014/313 esas ve 2014/170 sayılı kararı ile; TCK’nın 191/1 ve 62.maddeleri uyarınca sanığın 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve CMK’nın 231/5.maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 05/12/2014 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği,
Sanığın 13/03/2015 tarihinde işlediği kasten yaralama suçu nedeniyle İzmir 21.Asliye Ceza Mahkemesinin 16/05/2016 tarihli 2015/311 esas ve 2016/392 karar sayılı kararı ile hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ve bu kararın da 16/06/2016 tarihinde temyiz edilmeden kesinleştiği,
İhbar üzerine kanun yararına bozma istemine konu İzmir 33.Asliye Ceza Mahkemesinin 02/02/2017 tarihli, 2016/604 esas ve 2017/ 40 sayılı kararı ile; hükmün açıklanmasına karar verildiği, kararın 22/02/2017 tarihinde istinaf edilmeden kesinleştiği,
2-Sanık hakkında, 23/04/2013 tarihli “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” eylemi nedeni ile İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 23/05/2013 tarihli ve 2013/48347 soruşturma, 2013/19828 esas sayılı iddianamesi ile İzmir 5.Sulh Ceza Mahkemesine kamu davası açıldığı,
Yapılan yargılama sonucunda, İzmir 5.Sulh Ceza Mahkemesinin 25/09/2013 tarihli, 2013/543 esas ve 2013/818 sayılı kararı ile TCK’nın 191/2.maddesi uyarınca sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına karar verildiği, kararın 03/10/2013 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği,
İzmir Denetimli Serbestlik Müdürlüğ’nün 05/12/2013 tarihli çağrı yazısının 21/12/2013 tarihinde sanığa tebliğ edildiği, müdürlüğe başvurduğu, hastaneye sevk edildiği, 21/02/2014 tarihli rehberlik görüşmesine gelmemesi nedeniyle uyarıldığı, uyarı tebliğine karşın müdürlüğe başvurmaması nedeniyle evrakın kapatılarak 28/05/2014 tarihinde İzmir Cumhuriyet Başsavcılığına gönderildiği,
İzmir 26.Asliye Ceza Mahkemesinin 30/10/2014 tarihli 2014/476 esas ve 2014/142 sayılı ilamı ile; TCK’nın 191/1 ve 62.maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve TCK’nın 51/1.maddesi uyarınca cezanın ertelenmesine karar verildiği, kararın 11/11/2014 tarihinde temyiz edilmeden kesinleştiği,
Sanığın 13/03/2015 tarihinde işlediği kasten yaralama suçu nedeniyle İzmir 21.Asliye Ceza Mahkemesinin 16/05/2016 tarihli 2015/311 esas ve 2016/392 karar sayılı kararı ile hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ve bu kararın da 16/06/2016 tarihinde temyiz edilmeden kesinleştiği,
İhbar üzerine kanun yararına bozma istemine konu İzmir 26.Asliye Ceza Mahkemesinin 03/01/2017 tarihli 2014/476 esas ve 2014/142 karar sayılı ek kararı ile; erteli 10 ay hapis cezasının TCK’nın 51/7.maddesi uyarınca aynen infazına karar verildiği , kararın itiraz edilmeden 11/11/2014 tarihinde kesinleştiği ,
Anlaşılmıştır.
B-)Kanun yararına Bozma İstemi:
“Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek, bulundurmak ve kullanmak suçundan sanık ...’nin, 5237 sayılı Kanun’un 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İzmir 33. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/11/2014 tarihli ve 2014/313 esas, 2014/170 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlemesi nedeniyle yapılan ihbar üzerine sanık hakkındaki hükmün açıklanması ile 5237 sayılı Kanun"un 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İzmir 33. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/02/2017 tarihli ve 2016/604 esas, 2017/40 sayılı kararını kapsayan dosya ve yine kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek, bulundurmak ve kullanmak suçundan sanık ... İnce’nin 5237 sayılı Kanun’un 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İzmir 26. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/10/2014 tarihli ve 2014/476 esas,2014/142 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlemesi nedeniyle yapılan ihbar üzerine sanık hakkındaki hükmün açıklanması ile 5237 sayılı Kanun"un 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İzmir 26. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/01/2017 tarihli ve 2014/476 esas, 2014/142 sayılı ek kararını kapsayan dosyalar incelendi.
Dosya kapsamına göre, 2016/604 esas sayılı dosyada suç tarihinin 15/03/2013, iddianame düzenleme tarihinin ise 09/05/2013 olduğu; 2014/476 esas sayılı dosyada ise suç tarihinin 23/04/2013, iddianame düzenleme tarihinin ise 23/05/2013 olduğu, her iki suçun da ilk iddianamenin düzenlenme tarihinden önce işlendiği ve hukuki kesinti olmadığı, anılan iki dosyada da sanığın üzerine atılı eylemlerin aynı mahiyette olduğu dikkate alınarak, bu eylemlerin bir suç işleme kararı icrası kapsamında işlendiği anlaşıldığından, dosyaların birleştirilmesi ve 5237 sayılı Kanunun 43. maddesinde öngörülen zincirleme suç hükümlerinin uygulanıp cezanın arttırılarak tayini gerektiği gözetilmeksizin, her bir eylem için ayrı ayrı ceza verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilerek İzmir 33. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/02/2017 tarihli ve 2016/604 esas, 2017/40 sayılı kararının ve İzmir 26. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/01/2017 tarihli ve 2014/476 esas, 2014/142 sayılı ek kararının bozulması istenmiştir.
C-)Konunun Değerlendirilmesi:
Sanığın, 15/03/2013 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma eylemi nedeniyle 09/05/2013 tarihli iddianame ile, 23/04/2013 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma eylemi nedeniyle ise 23/05/2013 tarihli iddianame ile ayrı ayrı kamu davası açıldığı, sanığın ilk eylemi nedeniyle henüz dava açılmadan önce, 23/04/2013 tarihinde sanıkta yine kullanmak için bulundurduğu uyuşturucu madde ele geçirildiği anlaşılmaktadır. İki suç arasında hukuksal kesinti bulunmamaktadır. Sanık her iki suçu, bir suç işleme kararının icrası kapsamında işlemiştir. Başka bir anlatımla zincirleme suç oluşmuştur.
Zincirleme suç söz konusu olduğunda, TCK"nın 43. maddesi uyarınca, daha ağır sonuç doğuran suçtan hüküm kurulması ve diğer suç nedeniyle ise cezanın artırılması gerekir.
Somut olayda, zincirleme suç oluşturan aynı nitelikteki iki suç nedeniyle farklı mahkemelere iki ayrı dava açılması üzerine, ayrı ayrı mahkûmiyet hükmü kurulması kanuna aykırıdır.
Açıklanan nedenlere göre;
Sanığın, bir suç işleme kararının icrası kapsamında 15/03/2013 ve 23/04/2013 tarihlerinde iki kez "kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma" suçunu işlediği ve bunların "zincirleme suç oluşturduğu", birleştirme kararı verilerek, tek bir uyuşturucu madde kullanmak suçundan mahkumiyet kararı verilip zincirleme suç hükümleri uygulanması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde ayrı ayrı cezalandırılmasına karar verilmesi kanuna aykırı olup kanun yararına bozma istemi yerinde görülmüştür.
D-Karar :
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
İzmir 33. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/02/2017 tarihli ve 2016/604 esas, 2017/40 sayılı kararının ve İzmir 26. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/01/2017 tarihli ve 2014/476 esas, 2014/142 sayılı ek kararının CMK"nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA, aynı Kanun’un 309.maddesinin 4.fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için dosyanın Adalet Bakanlığı’na iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na gönderilmesine,
25/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.