Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun uyarınca tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacı vekilinin 12.05.2012 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle gözaltında ve tutuklu kaldığını, yapılan soruşturma sonunda beraet kararı verildiğini belirterek 466 sayılı Kanun gereğince maddi ve manevi tazminat talebinde bulunması üzerine açılan davanın mahkemece reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü,
Dava 466 sayılı Kanun hükümlerine dayalı tazminat istemine ilişkin olup, Ceza Genel Kurulunun 23/03/2010 tarih ve 2009/256 esas-2010/57 sayılı kararında 466 sayılı Kanunun 2. maddesindeki üç aylık sürenin başlangıcı için 21/04/1975 tarih ve 3-5 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına atıf yapılarak kesinleşen beraet kararından davacının haberdar olmasının arandığı, ancak adı geçen kararda tazminat davasının ne zamana kadar açılması gerektiğine dair bir açıklama bulunmadığı, bu itibarla Borçlar Kanununun 60. maddesi gereğince değerlendirme yapılması gerektiği ve haksız fiilin veya zarar ziyanı doğuran olayın vukuundan itibaren her halde 10 yıl sonra zamanaşımının gerçekleşeceği kabul edilmekle, kanun dışı yakalanan veya tutuklananlar bakımından, ceza davasının beraetle sonuçlanmasından itibaren 10 yıl dolduktan sonra 466 sayılı Kanuna göre tazminat istenemeyeceği anlaşılmakla ve bu kapsamda tazminat talebinin dayanağı olan ceza dava dosyasında 24.02.1984 tarihinde verilip, 11.04.1984 tarihinde kesinleşen beraet hükmü ile, tazminat davasının açılmış olduğu 18.05.2012 tarihine kadar, 28 yıldan fazla süre geçtiği ve davacının bu uzun süre içerisinde hakkındaki beraet hükmünden haberdar olmadığından söz etmenin yaşamın olağan akışına uymayacağı, bu halde davanın süresinde açıldığı kabulünün mümkün olamayacağı gözetilerek, süresinde açılmayan davanın reddine karar verilmesinde isabetsizlik olmadığı anlaşılmakla yapılan incelemede;
Yapılan incelemeye, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre, davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 20/03/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.