Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2013/4368 Esas 2013/12168 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile Halk Bankası A.Ş. vekili avukat ... aralarındaki alacak davası hakkında ... 2. Tüketici Mahkemesinden verilen 18.10.2011 gün ve 942-726 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, dava dışı bir şahsın kredi kartı üyelik sözleşmesine kefil olduğunu, borç ödenmeyince davalı tarafından aleyhine icra takibi yapıldığını, kefil olduğu miktarın 250,00 TL olduğunu fazlasından sorumlu olamayacağını beyanla 6.3.2000 tarihli sözleşmedeki kredi limiti ve faizin belirlenerek bu miktar yönünden sorumlu olmadığının tespitini, fazla yapılan ödemelerin ödeme tarihinden itibaren yasal faizi ile beraber iadesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne, davacının davalı bankaya dava konusu kredi kartından dolayı 250 TL ve ferilerinden sorumlu olduğunun tespitine, fazla ödeme miktarı olan 386,58 TL nin ödeme tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiş, verilen karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2011 tarihinden itibaren 1.540,00 YTL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar Düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen bölüm 386,58 TL olup, 18.10.2011 karar tarihi itibariyle 1.540,00 YTL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 13.05.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.