Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2013/9695 Esas 2013/14970 Karar Sayılı İlamı

Yanlar arasında görülen tenkis davası sonunda, yerel mahkemece davanın, kısmen kabulüne ilişkin olarak verilen karar davalılar vekili tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Dava, tenkis isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davalılar A.Ö.ve R.A.hakkındaki davanın kabulüne, diğer davalılar hakkındaki davanın ise reddine karar verilmiş, hüküm tüm davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; miras bırakan İ.A."ın 14.01.1994 tarihinde öldüğü, davanın ise 22.06.1994 tarihinde açıldığı anlaşılmaktadır.
Davacılar, çekişme konusu taşınmazların mirasbırakan tarafından muvazaalı olarak davalılara temlik edildiğini, saklı paylarının zedelendiğini ileri sürerek eldeki davayı açmışlardır.
Özellikle, hükmüne uyulan bozma kararları uyarınca haklarındaki dava reddedilen davalılar T. ve İ.ile davalı A."nin bütün, davalı R."nin ise öteki temyiz itirazları yerinde değildir. Reddine
Davalı R.."nin diğer temyiz itirazına gelince; Yargıtay 1. Hukuk Dairesinin 03.03.2010 tarih 2010/644 Esas- 2010/2291 Karar sayılı bozma kararında değinildiği şekilde işlem yapılarak miras bırakanın terekesi belirlenirken muris adına kayıtlı olan 934 parsel sayılı taşınmaz hesaba dahil edilmiş ise de, bu karar öncesinde hükmüne uyulan Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 2005/19483 E- 2005/17043 K sayılı bozma kararının 4. bendinde "" Düzce - Kültür Mahallesi"nde bulunan ( 141 ) parsel sayılı "arsa" üzerindeki binanın 3, 4, 5 ve 7 nolu bağımsız bölümlerinin ve bu bölümlerin kat irtifakına ayrılan toplam 348/580 arsa payının, davalı R..ye devrine ilişkin 10.03.1988 tarihli 1392 yevmiye numaralı resmi senette; "... bu parsel üzerindeki binanın tamamının R.. tarafından kendi emeği ve parasıyla inşa edilmiş olduğundan" bahisle davalı R.."ye kayıtsız koşulsuz hibe edildiği belirtilmiştir. Dosyaya sunulan yapı ruhsatnamesi ve yapı malzemelerine ilişkin faturalar ve tanık beyanları da 141 parsel sayılı arsanın mülkiyeti murise ait olmakla birlikte üzerindeki dört daireli iki iş yeri olan kargir binanın davalı R.. tarafından yaptırıldığını doğrulamaktadır. Murisin, temlike ilişkin resmi akitte binanın R.. tarafından yaptırıldığını belirtmesi ve hibeyi bu nedenle gerçekleştirdiğini açıklaması iadeyi istemediği yönündeki iradesinin açık kanıtıdır. Bu bakımdan 3, 4, 5 ve 7 nolu bağımsız bölümlerin temlikinin saklı pay kurallarını zedeleme kastıyla yapıldığı yönünde başkaca delil bulunmadığına göre, bu temliklerin tenkise tabi tutulmasının doğru olmadığı.... "" açıkça belirtilmiştir.
Ne var ki; hükme esas alınan bilirkişi raporunda tenkis hesabı yapılırken anılan bağımsız bölümlere ait arsa payına ilişkin parasal değerin hesaba dahil edildiği anlaşılmaktadır.
Hal böyle olunca, davaya konu 141 parseldeki 3, 4, 5 ve 7 numaralı bağımsız bölümler ve arsa payları dahil edilmeden tenkis hesabının yapılması ve oluşacak duruma göre hüküm kurulması gerekirken, kazanılmış hak kuralı ihlal edilerek yazılı şekilde hüküm kurulması doğru değildir.
Davalı R.."nin bu yöne ilişkin temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK"nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 01.11.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.