MAHKEMESİ :Gölbaşı - Adıyaman Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
TARİHİ :25.09.2008
NUMARASI :Esas no:2008/108 D. İş Karar no:2008/112 D. İş

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm 25.09.2008 günlü asıl ve 14.11.2008 tarihli ek karar yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava; koruma kararı ve evlat edinmede anne ve babanın rızasının aranmamasına ilişkindir. (2828 sk. 22 m ve 4721 sayılı TMK 311 vd.m.)
1-Ek karara yönelik temyiz yönünden;
Çocuk mahkemesi bulunmayan yerlerde, bu mahkeme kurulup göreve başlayıncaya kadar korunma ihtiyacı olan çocuklar hakkında tedbir kararları görevli aile veya aile mahkemesi sıfatıyla asliye hukuk mahkemelerince alınır. (5395 sayılı kanun geçici madde 1/4 m) Çocuk Koruma Kanunun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik de (R.G 24.12.2006 ve 26386) “Mahkemenin” müstakil çocuk mahkemesi bulunmayan yerlerde aile ya da asliye hukuk (aile) mahkemeleri ile suça sürüklenen çocuklar yönünden ceza mahkemelerini ifade ettiği belirtilmiştir. (Yönetmelik m.4/e) Çocuk mahkemesi bulunmayan yerlerde, görevli mahkemelerin “Çocuk Mahkemesi” sıfatıyla yargılama yapacaklarına dair bir hüküm bulunmamaktadır.
Özel kanunlardaki hükümler saklı kalmak kaydıyla, bu Kanunda hüküm bulunmayan konularda Türk Medeni Kanununun aile hukukuna ilişkin usul hükümleri ile Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu hükümleri uygulanır.(4787 sk. 7/2 m.)
Türk Medeni Kanununun 311. maddesinden kaynaklanan talep yönünden temyiz yolunun açık olduğu tartışmasızdır.4787 sayılı kanunun 7/2. maddesi gereğince, 2828 sayılı kanunun 22. maddesinden kaynaklanan koruma kararlarına karşı başvurulacak yasa yolu da, temyiz yasa yoludur.
Açıklanan nedenlerle; mahkemenin, 5395 sayılı kanun uyarınca itiraz yasa yoluna tabi olduğu gerekçesi ile temyiz talebinin reddine dair, ek kararı usul ve yasaya aykırı olduğundan, kararın bozularak kaldırılmasına, asıl hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesine karar verildi.(HUMK. 432/son m.)
2-Asıl karara yönelik temyize gelince;
Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 73. maddesi gereğince hakim iki tarafı dinlemeden, iddia ve savunmalarını beyan etmeleri için kanuni şekillere uygun olarak davet etmeden karar veremez.
Davacıya, dava dilekçesi ve duruşma gününün tebliğ edilmediği anlaşılmaktadır. Mahkemece usulüne uygun taraf teşkili sağlanmadan, davacı tarafından gösterildiği takdirde delilleri toplanmadan, yazılı şekilde eksik inceleme sonucu karar verilmesi doğru olmadığı gibi, davanın duruşma açılıp yargılama yapılmasını gerektirmesi nedeniyle, esastan görülmesi gerekirken, değişik iş defterine kaydedilmesi de isabetsiz olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte açıklanan nedenlerle BOZULMASINA oybirliğiyle karar verildi. 01.10.2009 per.