Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2015/9714 Esas 2018/478 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/9714
Karar No: 2018/478
Karar Tarihi: 20.02.2018

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2015/9714 Esas 2018/478 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalı ile arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi yaptıklarını ve belirtilen sürede inşaatın tamamlanmadığını iddia ederek, kira kaybı nedeniyle 278.400,00 TL tazminat talep etti. Mahkeme, inşaatın büyük bir kısmının tamamlandığı ve taşınmazın yapı kullanma izin belgesi alamadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabul edilerek, tazminatın davalıdan tahsiline karar verildi. Karar temyiz edilse de, davalı vekilinin temyiz itirazları reddedildi ve hüküm onandı. İlgili kanun maddeleri: Türk Borçlar Kanunu madde 125, madde 126, madde 145.
23. Hukuk Dairesi         2015/9714 E.  ,  2018/478 K.

    "İçtihat Metni"


    MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


    Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

    - K A R A R -

    Davacı vekili, davacının davalı ile arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi imzaladığını, sözleşme ve protokl uyarınca davalının inşaata 30.04.2007 tarihinde başlayarak 30-36 aylık süre içerisinde bitireceğini ve bitirmemesi halinde davacıya ait daire ve dükkanların kirasını ödeyeceğini taahhüt ettiğini, davalının belirtilen tarihte inşaatı bitirmediğini ileri sürerek 28.09.2013 tarihine kadar oluşan kira kaybından dolayı 278.400,00 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
    Davalı vekili, davaya konusu sözleşmenin 22. maddesinde inşaata başlama süresinin beton dökülmeye başlanıldığı tarih olarak belirlendiğini, betonun ise 13.03.2008 döküldüğünü, bu nedenle inşaata başlama tarihinin 13.08.2008 olarak baz alınması gerektiğini, sözleşmede belirtilen 36 aylık bitirme süresi düşünüldüğünde inşaatın bitim tarihinin 13.03.2011 olacağı ve davalının ancak 13.03.2011-13.06.2013 tarihleri arasında oluşan gecikmeden sorumlu tutulabileceğini, müvekkilinin bu sorumluluğunu kabul ettiğinden davacıya sonradan hesapların yapılması kaydıyla bir daire devrettiğini, davacının talep etmiş olduğu kira bedellerinin fahiş miktarlarda olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
    Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, keşif tarihi itibariyle inşaatın büyük bir kısmının tamamlandığı, taşınmazın yapı kullanma izin belgesi alamadığı, anahtar teslimi olarak anlaşılan dairelerin henüz tamamlanmadığı, davalının teslimde temerrüde düştüğü gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 13.03.2011 tarihi ile 13.06.2013 tarihleri arasında işlemiş 259.348,31 TL kira bedelinin temerrüt tarihi itibariyle yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
    Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
    Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 20.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.




















    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.