Esas No: 2019/10786
Karar No: 2022/11941
Karar Tarihi: 07.09.2022
Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/10786 Esas 2022/11941 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, mağdurun üvey kızına cinsel saldırıda bulunduğu için mağdurun el frenini çekmesiyle sonuçlanan bir tartışmada sanık mağduru küfür etmiş, mağdur inmek istemiş ancak sanık zorla tutmuş ve aracı sürmeye devam etmiş. Mağdur el frenini çekerek araçtan atlamış fakat sanık mağduru tutup basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralamıştır. Sanık kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan hüküm giymiş ve sanığın işlediği suçların kısmen haksız tahrik altında işlendiği kabul edilmiştir. Hakaret suçundan verilen cezaya ise gerek olmadığına karar verilmiştir.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 109/2. maddesi: Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu.
- TCK'nın 29. maddesi: Haksız tahrik hükümleri.
- CMK'nın 223-4c maddesi: Ceza verilmesine yer olmadığı haller.
- CMK'nın 223/2-d maddesi: Haksız fiilin az olması nedeniyle uygulama yapılması.
- CMK'nın 225/1. maddesi: Suçlar arasında birleştirme yapılması.
- 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi: Kanun ve yönetmeliklere aykırılıkların temyiz yoluyla düzeltilebilmesi.
- CMUK'nın 321. maddesi: Y
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, hakaret, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Ceza verilmesine yer olmadığına
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Mağdurun, sanığın üvey kızına cinsel saldırıda bulunması nedeniyle, sanığın olay günü mağduru aracına konuşmak için çağırdığı, araçta çıkan tartışmada mağdura küfür ettiği, mağdurun da korkarak inmek istediği ancak sanığın mağduru zorla tuttuğu ve aracı sürmeye devam etmesi üzerine mağdurun el frenini çekerek araçtan atladığı ancak sanığın mağduru tutup basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladığı anlaşılan olayda;
1) Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Mahkemece, Hakaret suçunun haksız fiile tepki olarak işlendiğinin kabul edilmesi ve bunun sonucunda, TCK.nın 129/1. ve CMK.nın 223-4c maddesi gereğince "ceza verilmesine yer olmadığına" şeklinde karar verilmesi yerine, işlenen fiilin haksızlık içeriğinin azlığı nedeni ile CMK 223/2-d gereğince uygulama yapılması,
2) Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
a) Sanığın, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma eylemi sırasında mağdurun basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına neden olmasına göre; eylemlerin kül halinde kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturup kasten yaralama eyleminin bu suçunun cebir unsurunu teşkil etmesi nedeniyle sadece TCK.nın 109/2. maddesinde belirtilen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, sanığın hukuki anlamda tek olan eylemi nitelik yönünden bölünerek iki ayrı suçtan hüküm kurulmak suretiyle CMK.nın 225/1. maddesine muhalefet edilmesi,
b) Mahkemece, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun; mağdurun, sanığın üvey kızına cinsel saldırıda bulunması nedeni ile gerçekleştirildiği kabul edilmesine göre; TCK.nın 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerekip gerekmediği, karar yerinde tartışılarak mahkumiyet hükmü kurulması gerekirken yazılı şekilde eylemin haksızlık içeriğinin az olması nedeni ile CMK 223/4-d maddesi uygulanarak ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiş olması,
Yasaya aykırı, katılanın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 07.09.2022 gününde oybirliği ile karar verildi.
