Danıştay 7. Daire 2016/9362 Esas 2021/1164 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2016/9362
Karar No : 2021/1164

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Daresi Müdürlüğü) …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : …. Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Nakliyecilik faaliyeti ile uğraşan davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporu uyarınca, 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu'nun 13. maddesinin 2. fıkrası kapsamında müteselsil sorumlu sıfatıyla 2009 yılının Mayıs ilâ Kasım dönemlerine ilişkin re'sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı özel tüketim vergilerinin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Hakkında düzenlenen vergi inceleme raporunda, davacı tarafından, "… Petrol ve Petrol Ürünleri Limited Şirketi" ve " … Gres ve Madeni Yağ Nakliyecilik Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi"nden satın aldıkları madeni yağı, işletmelerine kayıtlı araçlarında motorin olarak kullandıklarının ifade edildiği, anılan husunun 18/01/2014 tarihinde tutanağa bağlandığı belirtilerek, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun, vergi kanunlarının uygulanması ve ispatını düzenleyen 3. maddesinin (B) bendi uyarınca, 18/01/2014 tarihli inceleme tutanağının maddi delil olarak kabul edildiği, davacının satın aldığı madeni yağı, daha yüksek vergiye tabi motorin olarak kullandığını açıkça ifade ettiği, 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu'nun 13. maddesinin 2. fıkrası uyarınca motorine uygulanan özel tüketim vergisi tutarı ile davacının alışları sırasında ödediği özel tüketim vergisi arasında oluşan fark verginin vergi ziyaı cezalı olarak re'sen tarh edilmesinde hukuka aykırılık görülmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davaya konu tarhiyatın dayanağı olan vergi incelemesinin soyut tespitler içerdiği, 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu'nun 13. maddesinin 2. fıkrası uyarınca vergi sorumlusunun kendilerine madeni yağ satan firmalar olduğu, vergilerin zamanaşımına uğradığı ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ : Kanun koyucu, 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu'na ekli (I) sayılı listedeki mallar açısından vergiyi doğuran olayın, bu malların ithalatçıları veya rafineriler dahil imal edenler tarafından teslimi olduğu, aynı Kanun'un 13. maddesinin 2. fıkrası uyarınca, (I) sayılı listedeki malları düşük tutarlı vergiye tabi bir mal olarak kullanılmak amacıyla satın alan mükelleflerin söz konusu fıkra uyarınca tarhiyata muhatap alınabilmesini, satın alınan bu malları daha yüksek tutarlı vergiye tabi bir mal olarak kullanması veya satması koşuluna bağlamıştır. Davacı tarafından, temyiz dilekçesinde her ne kadar satın aldığı ve araçlarında akaryakıt olarak kullandığı madeni yağdan kaynaklanan özel tüketim vergisinden kendilerinin sorumlu tutulamayacağı iddia edilmiş ise de, faturalarında yer alan madeni yağları nakliyecilik yaptığı araçlarda kullandığı, madeni yağın motorinden daha ucuz olması nedeniyle bu yolu tercih ettikleri yönündeki beyanları karşısında, 4760 sayılı Kanun'un aradığı şekilde düşük tutarlı vergiye tabi eşyayı yüksek tutarlı vergiye tabi olarak kullandığı anlaşıldığından, anılan Kanun'un 13. maddesinin 2. fıkrası uyarınca sorumlu olduğu açık olduğundan temyiz isteminin reddi ve mahkeme kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Hüküm altına alınan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL'den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, Mahkemece karara bağlanan harcın mahsubundan sonra, kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 22/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.