Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/12883 Esas 2022/11928 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, kasten
yaralama, silahla tehdit
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Gereği görüşülüp düşünüldü:
Davaya katılma ve hükmü temyiz etme hakkı olan Aile ve Sosyal Politikalar vekilinin CMK.nın 237/2. maddesi uyarınca temyiz talebinin kabulü ve davaya katılan olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Sanığın ve katılan Bakanlık vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Ceza Genel Kurulu'nun 25.10.2018 gün ve 2016/7-127 Esas, 2018/482 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere; 5271 sayılı CMK.nın 225/1. maddesine göre, hükmün konusu iddianamede gösterilen fiil olduğu, "Yargılamayı yapan mahkemenin fiilin hukuki niteliğini takdirde iddia ve savunmalarla bağlı olmadığı, Kanunun açık ve kesin olan bu hükmü karşısında, mahkemece sanığın yargılama sonucunda sabit kabul edilen fiilinin hukuksal niteliğine göre hüküm kurulmakla yetinilmesi gerekirken, fiil nitelik yönünden üçe bölünerek, aynı fiilden dolayı üç ayrı mahkumiyet kararı verilmesi Ceza Muhakemesi Kanununa aykırılık oluşturacak olup;
Sanık ile mağdurun evli oldukları, aralarında ekonomik sebeplerden dolayı geçimsizlik olması nedeni ile mağdurun eşinden ayrı olarak erkek kardeşi tanık ... ile birlikte yaşadığı, olay tarihinde eşinin kaldığı eve gelen sanığın, mağdur ile konuşmak istediğini söylediği, akabinde mağduru kendisi ile gelmesi için zorladığı, mağdur gelmek istemeyince saçından tutarak yüzüne tekme atmak suretiyle yaraladığı, yanında bulunan kuru sıkı tabanca ile "sen benimsin, kimseye yar etmem, buradan ancak kefeninle çıkarsın" diyerek tehdit ettiği ve bu şekilde zorla ikamet ettiği ailesinin evine götürdüğü, mağdurun kardeşinin polise haber vermesi üzerine mağdurun kurtarıldığı olayda; sanığın eyleminin, kül halinde eşe karşı, silahla, cebir ve tehdit uygulamak suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu, mağdura yönelik yaralama ve tehdit eylemlerinin ise kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun unsuru olup ayrı bir suç olarak değerlendirilmeyeceği anlaşılmakla, sanık hakkında 5237 sayılı Kanunun 44. maddesi uyarınca en ağır cezayı gerektiren 5237 sayılı TCK.nın 5237 sayılı TCK.nın 109/2, 3/a,e maddeleri gereğince tek bir hüküm kurulması ve olayda suçun birden fazla nitelikli halinin oluştuğu, bu bağlamda temel hapis cezasının alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle tayin edilmesi gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde eylemin bölünerek ayrı ayrı hükümler kurulması,
Yasaya aykırı, sanığın ve katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321 maddesi gereğince BOZULMASINA, 07.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.