Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Adli görevi ihmal
Hüküm : Her iki sanık hakkında;5237 sayılı TCK"nın 257/2, 62,50/1-4, 52/2-4 maddeleri uyarınca 1500 TL adli para cezası

Dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
UYAP sisteminden yapılan sorgulamada, Nazilli 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/02/2014 tarihli ve 2013/32 Esas, 2014/100 Karar sayılı ilamıyla sanık ... hakkında adli görevi ihmal suçundan mahkumiyetine karar verildiği, temyiz edilen dosyanın Dairemizin 2020/2222 Esasında kayıtlı olduğu, 26/01/2012 tarihli iddianamede suç tarihinin 15/07/2011 olarak gösterildiği, temyize konu bu davada da suç tarihinin 15/07/2011 olduğu, diğer sanık ... hakkındaki iddiaların da sanık ...’in eylemleri ile bağlantılı olması ve yukarıda bahsedilen dosyada sanık ... hakkında mahkumiyet kararı verildiği ve kararın kesinleştiği anlaşıldığından; her iki dosyanın birleştirilmesi ile suç ve iddianame tarihlerine göre hukuki kesinti durumu da nazara alınıp, suçun sübutu ve zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin tespiti halinde, TCK"nın 3/1 ve 61/1. maddeleri de gözetilerek, sanıklara verilecek cezadan 5237 sayılı TCK"nın 43. maddesi uyarınca artırım yapıldıktan sonra kesinleşen dosyada verilen cezanın bu cezadan mahsup edilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına karar verilmesi,
Sanıkların atılı suçu TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilmesine rağmen aynı Kanunun 53/5. maddesinin uygulanmaması,
Kanuna aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca hükmün BOZULMASINA, 17/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.