Mahkemesi : İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen Direnme kararının süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmekle temyiz isteğinin süresinde olduğu ve Dairemizin 6352 sayılı Kanun"un 40.maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu"nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
1- Mahkemece, Davacının 12/09/2011 - 15/01/2013 tarihleri arasında 1 yıl, 4 ay, 6 gün ( 491 gün) hizmetinin bulunduğu, davacının tazminata esas günlük brüt ücretinin 37,78 -TL olduğu, iş akdinin fesih biçimi taraflar arasında çekişmeli olup, iş akdinin ihbar ve kıdem tazminatı ödenmesini gerektirmeyecek şekilde sona ermesinin ispat yükünün işverene düştüğü, dosya içeriğinde yazılı bir fesih bildiriminin olmadığı, davalı taraf davacının iş akdini çalışma performansının düşüklüğü ve site sakinlerine yönelik olumsuz tavırları nedeniyle kat malikleri yönetim kurulu kararı gereğince son verildiğini iddia edilmişse de; bu iddialarını doğrulayacak şekilde tutanak sunulmadığı, bu nedenle kıdem ve ihbar tazminatını hak ettiği ancak, işverence yapılan bir kısım ödemenin bulunduğu ve davacının hak ettiği net 1.512,88-TL kıdem tazminatı alacağı ödenen miktardan mahsup edilmesi neticesinde bakiye kıdem tazminatı alacağının kalmadığı, ancak bakiye net 367,12-TL ihbar tazminatı alacağının kaldığı; davacının ücret alacağının ödenmediğini ileri sürdüğü anlaşılmış olup, işçi ücretinin ödendiği işverence belgelenmesi gerektiği ve davacı tarafın da kabulünde olduğu üzere davalı işverenlikçe 21/02/2013 tarihinde 2.136,78-TL ödeme yaptığı, yerleşik Yargıtay içtihatları doğrultusunda açıklama yapılmaksızın ödenen bu miktarın öncelikle ücret alacağından mahsubu gerektiği, davacı tarafın talebi doğrultusunda 100,00-TL"lik ücret alacağı mahsup edilerek fazla ücret alacağının bulunmadığı, bu nedenle ücret alacağı talebinin reddi gerektiği; davacı taraf yıllık izin ücreti talebinin işverence yıllık izinlerini kullandığı yada bedelinin ödendiğinin yazılı belgelerle ispat edilememesi nedeniyle yıllık izin alacağının kabulüne ve davacının fazla çalışma ücretlerinin hafta tatili ücretlerinin ve genel tatil ücretlerinin ödenmesi talebinin bulunduğu; ancak, aynı apartmanda oturmayan ve çalışmayan tanıkların davacının tüm çalışma süresi ve koşullarına ilişkin doğrudan bilgi ve görgülerinin bulunması mümkün olmadığı, davacının davalı sitede apartman görevlisi olarak çalıştığı ve kendisine tahsis edilen konutta ikamet ettiği, yaptığı iş itibariyle kesintili olarak çalışma yapacağının Yargıtay yerleşik içtihatlarında da kabul edildiği, davacının günlük kesintili çalışma karşılığında 11 saati aşan ve haftalık da 45 saati aşan fazla mesai yaptığı ayrıca hafta tatili, dini ve milli bayramlar ile diğer genel tatillerde çalıştığı yönündeki iddiasını hesaplamaya elverişli bir şekilde somut delillerle ispatlayamadığı kanaatiyle bu talepleri yerinde görülmeyerek, fazlaya ilişkin haklar saklı tutulmak suretiyle ve taleple bağlı kalınarak ihbar tazminatı ve yıllık izin ücreti alacakları yönünden davanın kabulüne, kıdem tazminatı, hafta tatili ücreti alacağı, fazla çalışma ücret alacağı, genel tatil ücreti alacağı ve ücret alacağı taleplerinin ise, ayrı ayrı reddine dair verilen karar, Dairemizin 30/04/2015 tarih ve 2015/4638 Esas - 2015/7751 Karar sayılı ilamı ile, “...Taraflar arasında davacının tazminata esas ücretinin hesaplanması konusunda da uyuşmazlık bulunmaktadır. Davacı kapıcı olarak çalışmış olup kendisine kapıcı konutunun tahsis edildiği dosya içinden sabittir. Giydirilmiş brüt ücrete esas ücretin belirlenmesinde emsal rayiç kira bedelini belirlenerek ücrete eklenmesi gerekirken Kamu Sosyal Tesislerine İlişkin Tebliğ hükümlerine göre belirlenen azami bedelin eklenerek hesaplanması hatalıdır.” gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkemece bozma sonrası yapılan yargılama sonunda, “...giydirilmiş brüt ücretin tespitinde kapıcı konutunun rayiç kirasının kamu sosyal tesislerine ilişkin tebliğ hükümlerine göre belirlenmesinin usule aykırı bir yönünün olmadığı, bu tespitinde bir nevi emsal kira rayiç bedeli olduğu, davaların daha süratli ve az masrafla sonuçlandırılması ilkesi karşısında masraflı ve uzun bir zaman kaybına yol açacak piyasadan emsal rayiç kira bedelinin araştırılmasına gerek bulunmadığı bu yöndeki bozma ilamının da usul ve yasaya uygun olmadığı kanaatine varıldığı” gerekçesi ile önceki kararda direnilmiştir.
Mahkeme kararındaki direnme gerekçeleri dikkate alındığında Dairemizin davacının giydirilmiş ücretine eklenecek konut yardımına ilişkin bozma kararının yerinde olmadığı, direnme kararının bu açıdan doğru olduğu anlaşılmakla, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı vekilinin direnmeye yönelik yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan iş sözleşmesinin feshine ilişkin direnme kararının 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA,
2- Dairemiz ile yerel mahkeme arasındaki uyuşmazlık, davacının belirsiz alacak davası olduğunu belirtip mesai saatlerini, çalıştığı günleri, kullanılmayan izin sürelerini ve ödenmeyen ücretin hangi aylara ait olduğunu belirtmeden dilekçe yazması durumunda hakimin bu talepleri açıklatmasının gerekip gerekmediği noktalarında toplanmaktadır.
Dairemizin, “...Somut olayda; davacı dava dilekçesinde yargılama sonucu tespit edilecek ücret alacağına mahsuben 100,00 TL istemiştir. Davalı işveren ise ücret alacaklarının ödendiğini savunmuş ancak ödeme belgesi ibraz etmemiştir. Öncelikle davacı isticvap edilerek ücret alacağı açıklattırmalı, hangi aya ilişkin ücreti almadığı sorulmalı, davacının almadığını iddia ettiği veya eksik aldığını iddia ettiği aylara ilişkin davalıdan ödeme belgeleri istenilmeli ve tüm bu deliller toplandıktan sonra davacının ücret alacağı olup olmadığı; varsa miktarı belirlenerek, fesihten sonra yapılan ödeme bu miktardan mahsup edilmelidir. Davacının ücret alacağının miktarının tespiti talebi dikkate alınmadan yapılan ödemeden sadece talep ettiği miktarın mahsup edilerek sonuca gidilmesi doğru olmamıştır ” gerekçesi ile verdiği bozma kararının usul ve yasaya uygun olmasına ve yerleşik uygulamanın da bu yönde bulunmasına göre direnme kararının yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesi yapılmak üzere dosyanın 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun geçici ek ikinci maddesi uyarınca yetkili ve görevli YARGITAY HUKUK GENEL KURULU"NA GÖNDERİLMESİNE, 25.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.