Kasten yaralama suçundan sanıklar ... ve ..."in 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2, 86/3-e, 29/1 ve 52/2. maddeleri gereğince ayrı ayrı 1.860,00 Türk Lirası adli para cezaları ile cezalandırılmalarına dair İstanbul Anadolu 48. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.10.2018 tarihli ve 2018/80 Esas, 2018/464 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 17.01.2019 tarih ve 2018/16270 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 28.01.2019 tarih ve 2019/7437 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 193. maddesinde yer alan; “(1) Kanunun ayrık tuttuğu haller saklı kalmak üzere, hazır bulunmayan sanık hakkında duruşma yapılmaz. Gelmemesinin geçerli nedeni olmayan sanığın zorla getirilmesine karar verilir. (2) (5353 sk. ek.) Sanık hakkında, toplanan delillere göre mahkumiyet dışında bir karar verilmesi gerektiği kanısına varılırsa, sorgusu yapılmamış olsa da dava yokluğunda bitirilebilir.” şeklindeki düzenleme karşısında, sanıkların duruşmada hazır bulunmaları gerektiği kuralına muhalefet edilmek suretiyle, sanıkların savunmaları alınmaksızın mahkumiyetlerine karar verilmesinde, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; İstanbul Anadolu 48. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.10.2018 tarihli ve 2018/80 Esas, 2018/464 sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 18.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.