Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/32766 Esas 2015/36207 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İSTANBUL 3. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 16/06/2015
NUMARASI : 2015/123-2015/328

Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile ikramiye alacağı, ücret alacağı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, yıllık izin ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı ve davalılardan T.. A.. ve A.. Ş.. avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, ücret alacağı, ikramiye alacağı, fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının davalılardan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalılar Cevabının Özeti:
Davalılar vekilleri cevap dilekçelerinde özetle; ayrı ayrı davanın reddini talep etmişlerdir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı vekili ile, davalılardan T. İnşaat San. AŞ. ve Albayraklar İnşaat Nakliyat Turizm Taahhüt Tic. Ltd. Şti. vekilleri yasal süresi içerisinde temyiz etmişlerdir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının tüm, davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında davacının tespit edilen hizmet süresi konusunda uyuşmazlık söz konusudur.

Davacı vekili davacı işçinin 18.08.2006-22.08.2008 ve 23.08.2008-25.04.2010 tarihleri arasında iki dönem halinde çalıştığını iddia etmiştir. Davalı T. İnşaat şirketi ile Albayraklar şirketi vekilleri ise davacının hizmet süresinin kesintili olduğunu, çalıştığı gün kadar Kurum’a bildirildiğini, giriş ve çıkış tarihleri esas alınıp aradaki sürelerin hizmet süresi olarak tespitinin hatalı olduğunu savunmuşlardır.
Davacı işçi davalılara ait işyerinde kalıp işçisi olarak çalışmıştır. Davacı vekili dava dilekçesinde davacı işçinin günlük olarak 55,00 TL ücret karşılığı çalıştığını beyan etmiştir. Davacı işçinin hizmet cetvelinin, Kurum’dan celp edilen sigortalı çalışan bildirim formlarının incelenmesinden aylık çalışmalarının 30 gün üzerinden bildirilmediği anlaşılmaktadır. Davacının hizmeti sırasında inşaat işlerinde kalıp işinin belirli günlerde yapılması nedeni ile sürekli çalışmadığı, bazı günler ücretsiz izinler kullandığı, çalışmanın aralıklı olduğu anlaşılmaktadır. Davacının yaptığı işin mahiyeti gereği de her gün çalışmasının olamayacağı açıktır. Bu açıklamalara göre davacının hizmet süresinin hizmet cetveline göre Kurum’a bildirilen günler üzerinden hesaplanarak tespit edilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalıdır.
3-6100 sayılı HMK.nun 26. Maddesi uyarınca hüküm taleple bağlıdır.
Davacı vekili ıslah dilekçesinde davacının hafta tatili alacağının K.İnşaat Sanayi ve Tic. AŞ. ve A. İnşaat Nakliyat Turizm Taahhüt Tic. Ltd. Şti.’nden tahsilini talep ettiği halde Mahkemece bu miktar alacağın T. İnşaat San. AŞ.’nden tahsiline karar verilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 21.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.