Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/13798 Esas 2014/6822 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-2-b, 22/3, 53/1, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık, katılan vekili ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Katılan vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Katılan vekilinin yüzüne karşı 30.05.2012 tarihinde verilen hükmü, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra 25.06.2012 tarihinde temyiz ettiği anlaşıldığından, aynı Kanunun 317. maddesi uyarınca, isteme uygun olarak temyiz talebinin REDDİNE,
2- Mahalli Cumhuriyet savcısı ve sanığın temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Meydana gelen olayda vücudunda kırık meydana gelen ve hayati tehlike geçiren katılanın tedavisi sürerken alınan beyin hasarı nedeniyle yoğun bakımda tedavisinin devam ettiğine yönelik 13.06.2011 tarihli adli rapor ve yürümede zorlanma, beyinde hasar, el ve ayaklarda güçsüzluk şeklindeki yaralanmalardan dolayı %88 özürlü olduğu yönündeki 20.10.2011 tarihli adli rapor gözetildiğinde, katılanda meydana gelen yaralanmaların TCK"nın 89/3. maddesinde yer alan niteliklerde olup olmadığının tespiti için rapor alınması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın kusura ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmayan TCK"nın 53/1 maddesinin sanık hakkında uygulanmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, TCK"nın 53/1 maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün hükümden çıkartılarak hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19.03.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.