Davacı ... ile davalı ... arasındaki davadan dolayı... Asliye Hukuk Hakimliğince verilen 23.06.2016 gün ve 2015/235-2016/485 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Yargıtay 14. Hukuk Dairesi’nin 08.05.2018 tarih ve 2018/1976 Esas, 2018/3590 Karar sayılı kararı ile gönderilen, adli yardım talebinin reddine dair Daire kararına karşı, davalı vekili tarafından itiraz edilmesi üzerine dosya Dairemize tevdi edilmiş olmakla dosyadaki belgeler okundu.
İtiraz eden davalı ... vekili 23.06.2016 tarihli ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin kararının temyize ilişkin dilekçesinde, müvekkilin böbrek hastası olduğunu, haftada iki kez diyalize gittiğini, ekonomik durumunun kötü olduğunu ileri sürerek adli müzaheret taleplerinin kabulü ile mahkemenin gerekçeli kararı kesinleşinceye kadar temyiz harç ve masrafları ile birlikte tüm yargılama giderlerinden muaf tutulmasına karar verilmesi istenmiştir.
Yargıtay 14. Hukuk Dairesi’nin 05.12.2017 günlü ve 2016/18350-2017/9087 sayılı ilâmıyla, davalı vekilinin müvekkilinin maddi durumunun elverişli olmadığını, gerekli harç ve giderleri ödeyemeyeceğini belirterek adli yardım isteminde bulunduğunu belirtmiş, bu istem 6100 sayılı HUMK’nın 334/1. maddesinde öngörülen koşulların gerçekleşmediği gerekçesiyle reddedilmiştir.
Bu karara davalı vekilince, mahkeme tarafından belirlenen 14.150,44 TL temyiz harcının ortalama bir vatandaş için çok yüksek olduğunu, maddi durumunun iyi olmadığını, ağır derecede böbrek hastası olduğunu, haftada iki kez diyaliz için hastaneye gitmek zorunda olduğunu, geçimini zor sağladığını, adli yardımdan yararlandırılmamasının müvekkilinin hak arama hürriyeti ve kanun önünde eşitlik ilkelerine aykırı olacağını belirtilerek itiraz edilmesi üzerine itiraz hususu değerlendirilmek üzere dosya Dairemize gönderilmiştir.
Adli yardım 6100 sayılı HUMK’nun 334. ve devamı maddelerinde düzenlenmiştir. Anılan maddelerde adli yardımın şartları ve ödeme gücünden yoksun olması, ve “talebin açıkça dayanaktan yoksun olmaması”dır. Adli yardım isteğinde bulunan kimsenin kendisi ile ailesinin geçimini önemli ölçüde zor duruma düşürmeksizin gereken yargılama giderlerini kısmen veya tamamen ödeme gücünden yoksun olması gerekir (m.334/1). Adli yardım
talebinde bulunan ödeme gücünden yoksun olup olmadığı bunu belgelendirilerek belirlenecektir. Somut olayda hükmü temyiz eden davalı vekili temyiz dilekçesi ekinde davalının temyiz masraflarını karşılayamayacak durumda olduğunu göstermeye yeterli değildir. Davalı adli yardım koşullarının olduğu da kanıtlayamamıştır. Bu nedenle davalının adli yardım talebi de hakkında verilen red kararında bir isabetsizlik bulunmadığından itiraz eden davalı vekilinin itirazının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Yargıtay 14. Hukuk Dairesi’nin 05.12.2017 günlü ve 2016/18350-2017/9087 sayılı adli yardım talebinin reddine dair karara karşı davalı, ... vekilinin itirazının 6100 sayılı HUMK’nın 337/2. maddesi uyarınca kesin olarak REDDİNE, dosyanın görevli Yargıtay Yüksek 14. Hukuk Dairesi Başkanlığı"na GÖNDERİLMESİNE, 11.06.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.