MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davalıya ait işyerinde uygulanmakta olan toplu iş sözleşmelerinde yer alan ücret artış düzenlemelerinin davacıya geç ve eksik uygulandığını ve bu yönde daha önce kesinleşmiş ilam bulunduğunu belirterek, 2. ve 3. dönem toplu iş sözleşmelerine dayalı ücret, ilave tediye ve ikramiye fark alacakları ile fazla çalışma alacağının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, toplu iş sözleşmelerine göre davacıya gerekli ödemelerin tam olarak yapıldığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, daha önce kesinleşmiş davada belirlenen yevmiyenin bağlayıcı olmadığı kabul edilmiş ve davacının ücreti yeniden belirlenmek suretiyle yapılan hesaplamaya dayanılarak talepler kısmen hüküm altına alınmıştır.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
...-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Fazla mesai ücreti alacağı uyuşmazlık konusu toplu iş sözleşmesine göre saat ücretinin % 75 artırılması ile hesaplanarak hüküm altına alınmıştır. 4857 sayılı İş Kanunu"nun 41. maddesinin ikinci fıkrasına göre fazla mesai ücreti, normal çalışma ücretinin saat başına düşen miktarının % 50 yükseltilmesi suretiyle hesaplanır. Bu düzenlemeler dikkate alındığında kabule göre de; hüküm altına alınan fazla mesai ücretinin % 50’ye isabet eden kısmına İş Kanunu gereği hesaplandığından mevduata uygulanan en yüksek faiz, kalan % 25’lik kısım toplu iş sözleşmesi gereği hesap edildiği için en yüksek işletme kredisi faizi esas alınmalıdır. Ancak kısmi olarak açılmış olan somut dava yönünden sonuca etkili olmadığından, ileride açılacak ek davada dikkate alınmak üzere bu hususa değinmek gerekmiştir.
Yapılan yargılama sonucunda, hükmedilen fazla çalışma alacağının iş yerinde uygulanmakta olan toplu iş sözleşmelerinin 55. maddesi gereğince bilirkişi raporunda belirtilen temerrüt tarihlerinden itibaren tahsiline karar verilmiştir.
Toplu iş sözleşmelerinin “İşin Düzenlenmesi” başlıklı 2. bölümünde, fazla çalışma, hafta ve genel tatil alacaklarının nasıl oluşacağı ve ödenmesi gereken zamlı miktarı düzenlenmiştir.
Aynı toplu iş sözleşmelerinin “Ücretler ve Bazı Sosyal Yardımlar” başlığı altındaki 4. bölümünde yer alan 55. maddesinde ise: özetle, aylık ücretin sonraki ayın 15"ini takip eden bir hafta içinde ödeneceği yazılıdır.
Toplu iş sözleşmesi sona erse de aylık ücretin toplu iş sözleşmesinde belirtilen temerrüt tarihlerinde ödenmesi gerektiği 2822 sayılı Kanun"un 6. maddesi hükmü gereği ihtilafsızdır.
4857 sayılı Kanun"un 34. maddesinde yer alan ücret kavramı içine, ücretin ekleri olan ikramiye, prim gibi alacaklarla birlikte geniş anlamda fazla çalışma, hafta ve genel tatil alacaklarının da girdiği Dairemizce benimsenmekte ve bu sebeple bu alacaklara da en yüksek mevduat faizinin uygulanması gerektiği kabul edilmektedir.
Ancak mevcut bir toplu iş sözleşmesi içinde aylık ücretin ödenme tarihi açıkça belirtildiği halde, ücretin geniş anlamda eki niteliğinde olan fazla çalışma alacağı için ayrıca bir ödeme tarihi açıkça belirlenmemiş ise toplu iş sözleşmesini aşar şekilde yorum yapılarak, aylık ücret dışındaki alacaklara da aynı tarihten faiz yürütülmesine karar verilmesi sözleşmeye bağlılık ilkesine aykırıdır.
Böyle olunca hükmedilen fazla çalışma alacağının dava tarihinden itibaren yürütülecek faiziyle tahsiline karar verilmesi yerine, yazılı şekilde bilirkişi raporunda belirlenen sonraki her ayın 23"ünden itibaren yürütülecek faizi ile davalıdan alınmasına karar verilmesi isabetli olmamıştır.
Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/8. maddesi uyarınca hükmün aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
Sonuç: Temyiz konusu kararın hüküm fıkrasında yer alan “Taleple bağlı kalınarak brüt 100,00 TL fazla mesai alacağının toplu iş sözleşmesi ve bilirkişi Mustafa USLU tarafından sunulan 26.09.2014 tarihli raporda belirtilen ödeme günlerine ilişkin hükümleri uyarınca gerçekleşen temerrüt tarihinden itibaren işleyecek en yüksek işletme kredisi faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,” rakam ve sözcüklerinin silinerek yerine “Taleple bağlı kalınarak brüt 100,00 TL fazla mesai alacağının dava tarihinden itibaren işleyecek en yüksek işletme kredisi faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,” rakam ve sözcüklerinin yazılarak hükmün bu düzeltilmiş şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının talep halinde ilgiliye iadesine, 28.12.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.