MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın davalı ... yönünden kısmen kabulüne kısmen reddine diğer davalı yönünden reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı-... tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

KARAR

Davacı, şahsına ait meşenin kesilerek teslim alınması ve karşılığında 31.500,00 TL"nin kendisine verilmesi konusunda davalılardan ... ile anlaştıklarını, davalı ..."in meşe bedelinin ödenmesi konusunda davalı ... ..."u kefil olarak gösterdiğini, ..."ın da kefilliği kabul ettiğini, ancak aradan 6 yıl geçmiş olmasına rağmen meşe bedelinin ödenmediğini ileri sürerek 31.500,00 TL"nin davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddini dilemişlerdir.
Mahkeme, 29.05.2015 tarihli kararı ile, davalı ... yönünden, davanın kısmen kabulü ile 18.500,00 TL alacağın davalı ..."tan alınarak davacıya verilmesine, davalı ... yönünden ise, davanın reddine karar vermiştir. Davalı ... bu kararı temyiz etmiştir.
1-Mahkeme, 17.06.2016 tarihli ek kararı ile, davalı ..."ın temyiz başvurusunu, gerekçeli kararın tebliğinden itibaren 15 günlük yasal süre içerisinde yapılmadığından bahisle reddetmiş, davalı ..., temyiz isteminin süreden reddine dair bu kararı süresinde temyiz etmiştir.
Gerekçeli karar, temyiz eden davalıya 23.07.2015 tarihinde "muhatap işe gittiğinden kuzeni Nebi İlindil imzasına tebliğ edildi." şerhi ile tebliğ edilmiş, muhatap bu tebliğ tarihinden sonra 15 günlük yasal temyiz süresi dolduktan sonra 11/5/2016 tarihinde sunduğu temyiz dilekçesinde, gerekçeli kararın tebliğinden henüz haberdar olduğunu, tebliğde adı geçen Nebi İlindil"in köy imamı olduğunu belirterek tebliğin usûlsüz olduğunu ileri sürmüştür.
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun “Aynı konutta oturan kişilere veya hizmetçiye tebligat” başlıklı 16. maddesinde; “Kendisine tebliğ yapılacak şahıs adresinde bulunmazsa tebliğ kendisi ile aynı konutta oturan kişilere veya hizmetçilerinden birine yapılır” hükmü, Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 25. maddesinde ise; “Kendisine tebligat yapılacak kişi adresinde bulunmazsa tebliğ, kendisi ile aynı konutta oturan kişilere veya hizmetçilerinden birine yapılır” düzenlemesi yer almaktadır. Mevcut düzenleme karşısında öncelikle kendisine tebliğ yapılacak şahsın adreste bulunmadığı tespit edilerek mazbataya yazılmalı, daha sonra aynı konutta oturan kişilere veya hizmetçilerinden birine tebligat yapılmalıdır.
Somut olaya bakıldığında, gerekçeli kararın tebliği, muhatap ile aynı evde birlikte yaşayıp yaşamadığı tespit edilmeksizin doğrudan muhatabın kuzeni olduğu işaret edilen şahsa yapılmış olup usûlsüzdür.
O halde, usûlsüz tebliği işlemine göre, gerekçeli temyiz dilekçesinin yasal süresi içerisinde verildiğinin kabulü gerekeceğinden, davalının temyiz talebinin süreden reddine ilişkin Mahkemenin 17/6/2016 tarihli ve E.2014/14, K.2015/186 sayılı ek karar kaldırılarak davalının temyiz itirazlarının esasının incelenmesine geçilmiştir.
2-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle temyiz edenin sıfatına göre yerinde olmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usûl ve yasaya uygun olan hükmün onanması gerekir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalının temyiz talebinin reddine dair mahkeme ek kararının KALDIRILMASINA, (2) numaralı bentte açıklanan nedenle esas ilişkin kararın ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 1.205,33 TL. kalan harcın temyiz edenden alınmasına, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 07/11/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.