2863 sayılı Kanuna aykırılık - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/4927 Esas 2014/6713 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/4927
Karar No: 2014/6713
Karar Tarihi: 18.03.2014

2863 sayılı Kanuna aykırılık - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/4927 Esas 2014/6713 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, köy çeşmesinin güzelleştirme çalışmaları kapsamında, 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu'na göre korunması gereken mimari eserlerden olan sütun ve pencere elemanlarını çıkartmıştır. Sanığın bu eylemiyle 2863 sayılı Kanuna aykırılık suçu işlediği iddiasıyla kamu davası açılmıştır. Ancak dosyada mevcut raporlar ve bilirkişi görüşleri doğrultusunda söz konusu mimari eserlerin korunması gereken kültür varlıkları niteliğinde olmadığına karar verilmiştir. Sanığın da kastının bulunmadığı ve suçu bilerek işlemediği anlaşıldığı için, sanık beraat etmiştir. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri şunlardır:
- 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu
- CMK'nın 223/2-c maddesi.

12. Ceza Dairesi 2014/4927 E. , 2014/6713 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : CMK"nın 223/2-c. maddesi gereğince beraat.

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın ... köyü muhtarı olarak görev yaptığı sırada, köy çeşmesinin güzelleştirilmesi ve düzenlenmesi amacıyla, uzun zamandır cami avlusunda basamak olarak kullanılan, 2863 sayılı Kanun kapsamındaki Bizans dönemine ait iki adet 112 cm uzunluğunda sütun ile bir adet 248 cm uzunlukta ve 70 cm genişlikte mimari pencere elemanı olarak nitelendirilen kültür varlığını tahrip etmeksizin çıkarttığı ve bu çeşmede kullandığı, her ne kadar köy muhtarı olan sanığın kullandığı taşların kültür varlığı olduğunu bilmesine rağmen 3 gün içinde yetkili mercilere bildirim yükümlülüğünü yerine getirmediğinden bahisle hakkında kamu davası açılmış ise de, dosyada mevcut Müze Müdürlüğü görevlilerinin ve arkeolog bilirkişilerin raporlarından anlaşılacağı üzere, söz konusu mimari eserlerin, 2863 sayılı Kanun kapsamında korunması gerekli kültür varlıkları olduğunun kolaylıkla anlaşılabilecek nitelikte olmadığı, sanığın da ifadelerinde bu mimari parçaların kültür varlığı olduğunu bilmediğini beyan ettiği, tüm dosya kapsamından sanığın suça konu parçaların, korunması gerekli taşınır kültür varlığı olduğunu daha önceden bildiğine ve kasıtlı olarak ilgili kurum ve kişilere haber vermediğine dair delillerin bulunmadığı, böylece yüklenen suç açısından kastının bulunmadığı gerekçesi ile sanığın beraatine karar verilmesinde isabetsizlik olmadığı anlaşılmakla,
Bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda, sanığın yüklenen suç açısından kastının bulunmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin sanığın mahkumiyetine karar verilmesi gerektiğine ilişkin, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 18/03/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.