Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2013/20317 Esas 2015/6026 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın 6111 sayılı kanun gereğince konusuz kalması sebebiyle karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Karar tarihinde yürürlükte bulunan 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3/2 maddesi delaletiyle mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi gereğince 01.01.2012 tarihinden sonra verilen kararlarda temyiz kesinlik sınırı 1.690,00 TL"ye çıkarılmıştır.
Davacı vekili dava dilekçesi ile davalıların işleteni, sürücüsü ve zorunlu mali sorumluluk sigortacısı olduğu aracın sebep olduğu kazada kurum sigortalısının yaralandığını, sigortalının tedavi giderleri için müvekkili tarafından 321,17 TL açıklayıp şimdilik 321,17 TL"nin tahsiline karar verilmesini istemiştir. Davaya ve temyize konu miktar 321,17 TL olup, temyize konu karar anılan tarihten sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme kararı uyarınca Yargıtay"cada temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin, mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, 16/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.