Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/27292 Esas 2014/6678 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/27292
Karar No: 2014/6678
Karar Tarihi: 18.03.2014

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/27292 Esas 2014/6678 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı vekili, müvekkilinin suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonucunda beraatine hükmedildiğini belirterek maddi ve manevi tazminat isteminde bulundu. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne karar vererek davalıdan 12.466,43 TL maddi, 10.000 TL manevi tazminatın davacıya verilmesine hükmetti. Davalı vekili kararı temyiz ederek reddedilmesi talebinde bulundu. Kararda CMK'nın 141. ve diğer maddeleri gereğince maddi ve manevi tazminat talebinin kabul edildiği belirtildi.
Kanun Maddeleri:
- CMK'nın 141. maddesi: Tutuklamaya ilişkin tazminat
- 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi: Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un uygulanması
- 1412 sayılı CMUK’un 310. maddesi: Temyiz başvurusunun süresi
- 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi: Temyiz başvurusunun reddi.

12. Ceza Dairesi 2013/27292 E. , 2014/6678 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma Tedbirleri Nedeniyle Tazminat
Hüküm : 12.466,43 TL maddi, 10.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine.

Davacı vekilinin 16.12.2011 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini belirterek CMK’nın 141. ve diğer maddeleri gereğince maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın mahkemece kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Davalı vekilinin 24.01.2013 tarihinde tebliğ edilen hükmü, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 310. maddesindeki 1 haftalık yasal temyiz süresinden sonra 01.02.2013 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla, davalı vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince REDDİNE, 18.03.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.