Mahkemesi : İş Mahkemesi

Dava, davacının ödeme emrinin iptali istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davaya konu olayda, davacının eşine, kesinleşen karar ile 01.10.2002 tarihinden itibaren 1479 sayılı Kanuna tabi yaşlılık aylığı bağlandığı, davacının, 2004/12. ay ile 2006/11. aylar arasındaki döneme ilişkin sigortalı eşine ait çalışmaların yaşlılık aylığı tahsisi için Kuruma bildirilmiş olup gerçekte var olmadığını, yaşlılık aylığı tahsisinde de gözetilmediğini, bu nedenle anılan çalışmalara dayalı olarak Kuruma prim borcu bulunmadığını iddia ederek, ödeme emrinin iptali istemi ile dava açtığı anlaşılmaktadır.
İhtilaf konusu dönemdeki çalışmaların davacı tarafından Kuruma bildirildiği, işe giriş bildirgesi ve dönem bordrolarının davacı tarafından tanzim edilmiş olup anılan belgelerin aksine yazılı delil bulunmadığı gibi, Kurumca yapılan bir tespitin de olmadığı, ayrıca, hiç kimsenin kendi kusurundan da yararlanamayacağı ilkesi gereği, 2010/52403 sayılı takibe konu olan prim borçlarından davacının sorumlu olduğu kabul edilerek, sigortalının 01.10.2002 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı almakta olduğu ve bu halde, davacının sosyal güvenlik destek primi kapsamında prim ödeme yükümlüsü olduğu gözetilerek, bu çerçevede Kurumdan davacının ödemekle yükümlü olduğu sosyal güvenlik destek primi tutarı belirlenerek varılacak sonuca göre karar verilmelidir.
İdari para cezaları yönünden ise, davanın yasal dayanağını teşkil eden ve 20.05.2007 tarihli resmi gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5655 sayılı Yasanın 2. Maddesi ile değişik 506 Sayılı Kanunun 140. Maddesinde, idari para cezasını gerektiren haller, cezayı uygulayacak makam, cezaya itiraz ve itirazı inceleyecek merci ile itiraz üzerine verilen karara karşı hangi mahkemede dava açılabileceği özel


bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre, cezayı gerektiren haller oluştuğunda Kurumca verilecek idari para cezasına karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde Kurumun ilgili ünitesine itiraz edilebilir. İtirazı reddedilenler, ret kararının kendilerine tebliğ tarihinden itibaren otuz gün içinde yetkili idare mahkemesine başvurabilirler. İdari para cezasına karşı süresi içinde Kuruma itiraz edilmemesi veya itirazın reddine karar verilmesi halinde yine süresi içinde İdare Mahkemesinde dava açılmaması ya da İdare Mahkemesince itirazın reddine karar verilmesi hallerinde idari para cezası kesinleşir ve Kurum alacağına dönüşür. Kesinleşen idari para cezasına karşı İş Mahkemesinde menfi tespit ve itiraz davası açılamaz. Burada söz konusu olan idari para cezasının kendisinin iptali olup, tahsili nedeniyle tanzim edilen ödeme emrinin iptali ya da borçlu olmadığının tespiti talepleri iş mahkemesinin görev alanındadır. Bu nedenle 506 sayılı Kanun’un 140. maddesi uyarınca başlatılmış prosedürün bulunup bulunmadığı araştırılmalı, varlığı saptandığında idari para cezasının kesinleşmesi olgusu bekletici sorun yapılarak, elde edilecek sonuca göre davacının idari para cezasından sorumlu olup olmayacağı saptanmalı ve buna göre idari para cezalarının tahsili için düzenlenen 2010/52405 sayılı ödeme emri yönünden bir karar verilmelidir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin, eksik araştırma ve inceleme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 11.05.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.