BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ : ... Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkette 17.07.2001-15.09.2014 tarihleri arasında bina içi çözümler ve mobil uzman mühendisi olarak çalıştığını, iş akdinin işveren tarafından feshedildiğini ileri sürerek; fazla mesai çalışma, hafta sonu çalışması ve genel tatil alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş akdinin 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. maddesi uyarınca bütün hakları ödenerek feshedildiğini, davacı ile müvekkili şirket arasında imzalanan iş sözleşmesi uyarınca, fazla çalışma ücretlerinin maaş alacağına dahil olduğunu, bununla birlikte davacının yaptığı işin niteliği gereği fazla mesai yapmayı gerektirmediğini, davacıya maaş ödemelerinin banka kanalı ile yapıldığını ve ödemelerin ihtirazı kayıtsız kabul edildiğini ve zamanaşımı itirazlarının olduğunu savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti:
İlk Derece Mahkemesince, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İstinaf Başvurusu:
İlk Derece Mahkemesinin kararına karşı, davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti:
Bölge Adliye Mahkemesince, İlk Derece Mahkemesi kararının usul ve esas yönünden hukuka uygun olduğu gerekçesiyle, istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacının fazla çalışma ve genel tatil ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu ve hafta tatili konusunda talep aşımı olup olmadığı konusunda taraflar arasında bir diğer uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Yukarıda fazla çalışmanın ispatı konusunda anlatılan ilkeler, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile hafta tatili günlerinde yapılan çalışmaların ispatı açısından da geçerlidir.
Somut olayda; Davacı tanık deliline dayanarak fazla çalışma ve genel tatil çalışması yaptığını iddia etmiştir. Karara dayanak raporda tanık beyanlarına göre fazla çalışma ve genel tatil ücreti hesaplanmıştır.
Ne var ki, davacı tanıklarından ... ve ...’in davalı işveren ile husumetli olduğu bir başka deyişle işverene karşı açmış olduğu davasının bulunduğu anlaşılmaktadır. Davalı ile husumetli tanık anlatımlarının hükme esas alınması isabetli olmamıştır. Ancak davacı 3 tanık dinletmiş olup husumeti bulunmayan davacı tanığı...’ın beyanları değerlendirilerek ve tanığın hizmet süresi de dikkate alınarak fazla çalışma ve genel tatil ücreti hesaplanmalıdır. Mahkemece belirtilen hususlar gözetilmeden yazılı şekilde verilen karar hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3- Davacı işçinin hafta tatili ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu ve hüküm altına alınan hafta tatili alacağı konusunda talep aşımı olup olmadığı uyuşmazlık konusudur.
6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 26. maddesinin 1. fıkrasında “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.” hükmüne yer verilmiştir.
Ayrıca 2429 sayılı Ulusal Bayram ve Genel Tatiller Hakkında Kanunun 3. maddesine göre hafta tatili Pazar günüdür kural bu şekilde olmakla birlikte, işçiye Pazar günü dışında hafta tatili izni kullandırılması mümkündür.
Somut uyuşmazlıkta; davacı taraf dava dilekçesinde “her hafta cumartesi veya pazar günü çalışmıştır” şeklinde beyanda bulunmasına rağmen bilirkişi raporunda davacının haftanın 7 günü çalışıldığını iddia ettiğini ileri sürerek hafta tatili ücreti hesaplanmıştır. Ancak dava dilekçesindeki ifadeden de anlaşıldığı üzere haftanın 7 günü çalışıldığı iddiası bulunulmadığından, hafta sonu cumartesi veya pazar günleri haftanın 6 günü çalışıldığı anlaşıldığından taleple bağlılık kuralı gereği hafta tatili alacağının reddi gerekirken kabulü hatalı olup, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 26. maddesinde öngörülen taleple bağlılık kuralına aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan İlk Derece Mahkemesi kararının ve bu karara karşı istinaf başvurusunu esastan reddeden Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine, bozma kararının bir örneğinin ise kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.