MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozmak
HÜKÜM : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:

Hükmün gerekçesinde gündüzleyin konut dokunulmazlığını ihlal suçunun işlendiğinin kabul edildiğinin belirtilmesi, uygulanan cezanın 5237 sayılı TCK"nın 116/1. maddesinde belirtilen alt sınır üzerinden takdir edilmesi ve Cumhuriyet Savcısı"nın 5237 Sayılı TCK"nın 116/1. maddesiyle uygulama yapılmasına ilişkin mütalaasına uygun olarak karar verildiğinin açıklanması hususları birlikte değerlendirildiğinde, 5237 Sayılı TCK"nın 116/1. maddesi yerine sehven geceleyin konut dokunulmazlığını ihlal suçunun işlendiği belirtilmek suretiyle aynı yasanın 116/4. maddesiyle uygulama yapıldığının anlaşılması karşısında; uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK"nın 116/1. maddesi olarak mahallinde düzeltilmesi olanaklı görülerek tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş; sanığın, konut dokunulmazlığını bozma suçunu kimliği tespit edilmeyen bir arkadaşı ile birlikte işlediğinin anlaşılması karşısında, hakkında 5237 sayılı TCK"nın 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarının sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki tüm haklardan yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerekirken aynı maddenin " e " bendindeki haktan yoksun bırakılmasına karar verilmemesi ,Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle kısmen isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasından ‘‘53/1. maddesinin uygulanmasına’’ ilişkin bölümler ayrı ayrı çıkarılarak, yerlerine ‘‘53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ cümlelerinin ayrı ayrı eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.04.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.