KARAR

Fuhuş için yer temin etmek suçundan sanık ...’nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 155/1, 52/2 ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis ve 80,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Denizli 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/06/2015 tarihli ve 2014/374 esas, 2015/369 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, sanığın deneme süresi içerisinde kasten işlediği suç nedeniyle hükmün açıklanmasına ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 155/1, 52/2 ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis ve 80,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Denizli 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/04/2017 tarihli ve 2017/169 esas, 2017/243 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
İstem yazısında; “Denizli 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/04/2017 tarihli kararında yer alan, "....para karşılığında erkeklerle cinsel ilişkiye girerek geçimini temin eden müşteki ..."ın 2014 yılı Ocak ve Şubat aylarında akşam vakitlerinde sanık ..."nın mesul müdürü olduğu Anı Disco isimli işyerine giderek burada müşterilerle para karşılığında cinsel ilişki konusunda anlaştığı ve disco kısmının üst katında bulunan otel kısmına giderek erkeklerle cinsel ilişkiye girdiği, fuhuş için erkeklerden aldığı paranın kendisine kaldığı ve müşteriyi kendisinin bulduğu, ancak cinsel ilişkiye giren kişinin 40-50 TL olan otel parasını işletmeye ödediği, işletme müdürünün de para karşılığı cinsel ilişkiye girileceğinden haberdar olduğu, işletme müdürü olan sanığın fuhuş yapan müşteki ... ve onunla cinsel ilişkiye girmek isteyen kişiye bu durumu bilerek yer temin ettiği, bu suretle sanığın üzerine atılı fuhuş için yer temin etmek suçunu işlediği anlaşıldığından" şeklindeki gerekçe ile sanığın mahkûmiyetine ilişkin karar verilmiş ise de; dosya kapsamından müştekinin soyut beyanı haricinde sanığın mahkûmiyetine yeter kesin delil edilemediği anlaşılmakla, beraati yerine yazılı şekilde cezalandırılmasına karar verilmesinde,
Kabule göre de;
Sanık hakkında fuhuş için yer temin etmek suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 227/2. maddesi yerine aynı Kanun"un 155/1. maddesi gereğince hüküm kurulmasında isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Kanun Yararına Bozma İstemine İlişkin Uyuşmazlığın Kapsamı:
a- Fuhuş suçundan müştekinin soyut beyanı dışında sanığın mahkumiyetine yeterli delil elde edilememesi yönündeki görüşe,
b- Uygulama maddesinin hatalı gösterilmesine ilişkindir.
Hukuksal Değerlendirme:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03/04/2012 gün ve 10/438-141 sayılı kararında belirtildiği üzere, öğretide “olağanüstü temyiz” olarak adlandırılan kanun yararına bozma olağanüstü yasa yolunun koşulları ve sonuçları, “kanun yararına bozma” adı ile 5271 sayılı CMK’nın 309 ve 310. maddelerinde düzenlenmiştir.
5271 sayılı Kanun’un 309. maddesi uyarınca, hâkim veya mahkemece verilip istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümlerde, maddî hukuka veya yargılama hukukuna ilişkin hukuka aykırılık bulunduğunu öğrenen Adalet Bakanlığı, o karar veya hükmün Yargıtayca bozulması istemini yasal nedenlerini açıklayarak, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına yazılı olarak bildirecektir. Bunun üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı da hükmün veya kararın bozulması istemini içeren yazısına bu nedenleri aynen yazarak Yargıtay Ceza Dairesine verecek, ileri sürülen nedenlerin Yargıtayca yerinde görülmesi halinde karar veya hüküm yasa yararına bozulacak, yerinde görülmezse istem reddedilecektir.
Böylece ülke sathında uygulama birliğine ulaşılacak, hâkim ve mahkemelerce verilen cezaya ilişkin karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıklar ile uygulamadaki esaslı yanlışlar ve esasa etkili usul yanılgılarının, toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesi sağlanacaktır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/11/2006-227/228 sayılı kararında açıklandığı üzere; yargılama yöntemine veya cezalandırmaya ilişkin hükmün belirli biçimde takdir edilmesinden kaynaklanan değerlendirme hataları "hukuki yanılgı" oluşturmakta iken; isim, yaş ve hesap hataları, yargı kararlarında "maddi yanılgı" veya ""yazım hatası" diye isimlendirilen beşeri hatalardır. Hukuki yanılgılar, ancak başka bir mercii tarafından ve yasa yolu başvurusuyla açılan bir tali muhakeme ile giderilebilir. Yargı kararlarındaki maddi yanılgıların düzeltilmesi ise herhangi bir yöntem ve zamanla sınırlı değildir. Bu yanılgılar, bizzat bu hatayı yapan mercii tarafından, kendiliğinden veya bir yasa yolu başvurusu üzerine verilen bir karardaki uyarı üzerine düzeltilebilir.
Kanun yararına bozma yasa yoluna, istinaf ve temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmiş hüküm ve kararlara karşı gidilmesi nedeniyle kesin hükmün otoritesinin bütünüyle zedelenmemesi amacıyla bu yola başvurabilmek için hukuka aykırılık halinin ciddi boyutlara ulaşması gerekmektedir.
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulunun 14/11/1977 gün ve 3-2 sayılı kararında da açıkça vurgulandığı üzere, bu yasa yolunun olağanüstü bir yasa yolu olması nedeniyle, her türlü hukuka aykırılık iddiası, yasa yararına bozma konusu yapılamayacak, bu kapsamda hâkimlerin takdir hakkı alanına giren ve suç işleyenler için bir hak teşkil etmeyen hususlar ile mahkemenin takdirine bağlı istekler ve uygulamadaki takdir yanılgıları veya takdirin yerinde olup olmadığının denetlenmesine ilişkin başvurular, temyiz yasa yolundan farklı olarak yasa yararına bozma konusu yapılamayacağından, bu yolla denetlenemeyecektir. (Ceza Genel Kurulunun 23/03/2010 tarih ve 2/29-56 sayılı kararı da bu doğrultudadır.)
Bu açıklamalar ışığında uyuşmazlık konuları ayrı ayrı incelendiğinde,
1- Fuhuş suçundan müştekinin soyut beyanı dışında sanığın mahkumiyetine yeterli delil elde edilememesi görüşü,
İnceleme konusu somut olayda; sanığın mağdura fuhuş yapması için yer sağladığı iddiasıyla dava açıldığı, mahkemece yapılan yargılama sonucunda tüm deliller toplanıp, tanık beyanları, müştekinin iddiası ve sanık savunması bir bütün halinde değerlendirilip delil tartışması yapılarak mağdura itibar edilmek suretiyle sanığın eyleminin sübut bulduğu gerekçesiyle mahkumiyet kararı verildiği anlaşılmıştır.
Ceza Genel Kurulunun 25/10/1993 gün ve 260/281 sayılı kararında belirtildiği gibi, olaya ilişkin tüm deliller toplanıp, değerlendirilip suçun oluştuğu kabul edilerek mahkumiyet hükmü kurulduğuna göre, delil takdiri yapılarak verilen bu karar aleyhine, takdirde yanılgıya düşüldüğünden ve suçun yasal unsurlarının oluşmadığından bahisle, kanun yararına bozma yoluna başvurulamayacağından, kanun yararına bozma isteminin reddine karar verilmiştir.
2- Fuhuş suçuna ilişkin uygulama maddesinin hatalı gösterilmesi,
İnceleme konusu somut olayda;
Fuhuş suçuna ilişkin uygulama maddesinin TCK’nın 227/2. maddesi yerine aynı kanunun 155/1. maddesi gösterilmiş ise de, maddi hatadan ibaret bu yazım hatasının mahallinde mahkemesince her aşamada düzeltilebileceği, konunun ciddi hukuka aykırılıkların incelenerek ülke sathında uygulama birliğinin sağlanmasını amaçlayan ve olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma konusu yapılamayacağı anlaşılmıştır.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının düzenlediği tebliğnamedeki düşünce, kanun yararına bozma isteminin delil takdirine ve düzeltilebilir yazım hatasına ilişkin olması nedeniyle yerinde görülmediğinden, CMK"nın 309. maddesi koşullarını taşımayan KANUN YARARINA BOZMA İSTEĞİNİN REDDİNE, 23/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.