Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/11243 Esas 2021/4749 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11243
Karar No: 2021/4749
Karar Tarihi: 09.06.2021

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/11243 Esas 2021/4749 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Olayda sanık sürücü, trafik ışığında kavşak alanına girdiği sırada, sol ön kısmıyla karşı yönden gelen araca çarparak, basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmaların oluşmasına neden olmuştur. Mahkeme, sanığın asli kusurlu olduğunu tespit etmiş ve temyiz itirazlarını reddetmiş; ancak, TCK’nın 61/1 maddesinin (g) ve (b) bentlerindeki hususların belirleyici olmaması gerektiğini vurgulayan yargıtay kararlarına atıfta bulunarak, hükmü kanuna aykırı bulmuştur. Bu nedenle, hüküm BOZULMUŞ ve sanık hakkında temel ceza belirlenirken, şu maddelere dayanılması gerektiği belirtilmiştir: TCK’nın 89/4, 62/1, 53/6 maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2019/11243 E. , 2021/4749 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 53/6. maddelerine göre mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 07:57 sıralarında katılan sürücü ..."ın sevk ve idaresindeki otomobili ile meskun mahalde, bölünmüş iki şeritli asfalt kaplama yolda seyir halindeyken, olay mahalli dönel kavşağa geldiğinde sarı fasılalı çalışan trafik ışığında kavşak alanına giriş yaptığı esnada, aracının sol arka kapı ve marşpiyel kısmına, istikametine göre sol tarafından kavşak içinde seyir halinde olan sanık sürücü ..."ın sevk ve idaresindeki otomobilin sol ön kısmı ile çarpması sonucu, katılan sürücü ... ve aynı araçta yolcu olarak bulunan katılanlar ... ve ..."ın basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde yaralandıkları, kazanın meydana gelmesinde sanık ...’ın asli kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın eksik incelemeye, kusur tespitine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "sanığın güttüğü amaç, saik" ve (b) bendinde yer alan ""suçun işlenmesinde kullanılan araçlar" gerekçelerine dayanılmayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının ilk bendinde yer alan " suçun işlenilmesinde kullanılan araç, suç sebepleri, suç sebep ve saikleri, failin amacı" ibarelerinin hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/06/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.