Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/14836 Esas 2022/12170 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Gereği görüşülüp düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, bu adrese tebliğ yapılması gerektiği, dosya kapsamına göre sanık ...'un yokluğunda verilen hükme ilişkin gerekçeli kararın bilinen son adresinden taşınması nedeniyle iade gelmesi üzerine, sanığın MERNİS adresi araştırılmadan bilinen son adresine Tebligat Kanunu'nun 35. maddesine göre gerekçeli kararın tebliğinin yapılması usulsüz olduğundan, sanık ...'un öğrenme üzerine yaptığı temyiz başvurusunun süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçların oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre, sanık ...'nın ve sanık ...'un bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 14.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.