Tebliğname no : 12 - 2012/116340
Mahkemesi : Düzce 2. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 17/01/2012
Numarası : 2010/852-2012/6
Suç : Özel hayatın gizliliğini ihlal

Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa ve dosya kapsamına göre; sanığın, cinsel yakınlık boyutuna varacak düzeyde arkadaşlık ilişkisi içerisine girdiği mağdureyle cinsel ilişkiye girdiği sırada, onun bilgisi dahilinde, kamera sistemi çalışır taşınabilir telefonuyla çekim yapıp, elde ettiği mağdurenin çıplak vaziyetteki sevişme görüntülerini, onun rızası olmaksızın, mağdurenin kardeşi tanık Murat"a kargo aracılığıyla gönderdiği ve tanık Murat"ın da bu görüntüleri seyrettiği olayda,
Mağdurenin cinsel ve fiziksel mahremiyetine ilişkin görüntülerini, başkasının görgüsüne sunan sanığın eyleminde TCK"nın 134/2. maddesinde düzenlenen özel hayatın gizliliğini ihlal suçunun oluştuğunun kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın atılı suçun yasal unsurlarının oluşmadığına ilişkin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine; ancak,
Katılanın, Düzce Cumhuriyet Başsavcılığınca alınan 12.07.2010 tarihli beyanında, özel görüntülerini yayınlama tehdidiyle kendisine şantajda bulunmasından dolayı daha önce de sanık hakkında şikayette bulunduğunu ve bu şikayeti ile ilgili olarak Düzce Cumhuriyet Başsavcılığınca başlatılan adli soruşturmanın devam ettiğini ifade etmesi, UYAP Bilişim Sisteminde yapılan sorgulamada da, sanık ile katılan arasında, temyize konu dava dosyasından önce ve sonra esas numarası alan birden fazla ceza dosyasının mevcut olduğunun belirlenmesi karşısında,
Sanık ve katılan arasındaki ceza dosyaları incelenip, aynı fiil nedeniyle önceden verilmiş bir hüküm veya açılmış bir dava bulunup bulunmadığı hususu açıklığa kavuşturulduktan sonra sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik incelemeye dayalı olarak, yazılı şekilde, sanığın mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de:
1- TCK"’nın 61/1. maddesinde yer alan ölçütler nazara alınmak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle, aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, temel cezanın asgari hadden tayin edilmesi,
2- Sanığın TCK’nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (c) bendindeki hak ve yetkileri kullanmak yönündeki yoksunluğuna, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından “koşullu salıverilmesine kadar”, diğer kişiler yönünden ise, “hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar” karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, TCK’nın 53. maddesinin (3) numaralı fıkrasına aykırılık oluşturacak şekilde hüküm tesisi,
3- Katılan lehine takdir olunan vekalet ücretinin katılana ödenmesine karar verilmesi yerine, davayla ilgisi bulunmayan bir kuruma atıfla, “katılan kuruma verilmesine” hükmedilmesi,
4- Adli emanete alınan 3 adet fotoğraf ile 1 adet CD hakkında bir karar verilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince cezada kazanılmış hakkı saklı kalmak üzere isteme uygun olarak BOZULMASINA, 17.03.2014 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

MUHALEFET ŞERHİ:

1-Sanık mağdure ile yaşadığı cinsel beraberlik görüntülerini içerir CD’yı mağdurenin kardeşine göndermek suretiyle özel hayatın gizliliğini ifşa ettiğinden bahisle hakkında kamu davası açılmıştır.
Dairemiz sayın çoğunluğunca mağdurenin, “özel görüntülerini yayınlama tehdidiyle kendisine şantajda bulunmasından dolayı daha önce de sanık hakkında şikâyette bulunduğu” ve bu hususun araştırılması gerektiği gerekçisiyle mahkûmiyetle sonuçlanan karar bozulmuştur.
2-CMK’nın 225.maddesi sanık hakkında açılan dava hakkında karar verilmesini öngörüyor. Beş duruşma boyunca sanık tarafından ileri sürülmeyen ve temyiz dilekçesinde de belirtilmeyen bir hususun araştırılması davanın gereksiz yere uzatılmasından başka bir işe yaramamaktadır. Bu aynı zamanda yargılamayı tek oturumda bitirmeyi amaçlayan Ceza Muhakemesi Kanunun genel ve özel amacına da aykırıdır. Birçok madde bu amacı gerçekleştirmeye yönelik hükümler içermektedir. Duruşmaların tek oturumda bitirilmesini sağlamak için CMK’nın 177.maddesi nasıl hareket edilmesi gerektiğini açıkça ortaya koymuştur.
Bu ve benzeri uygulamalar ile tarafların ileri sürmediği bir hususu araştırmak, 1 Haziran 2005 öncesi ceza yargılama sistemine dönmektir. Nitekim bu hatalar yapılmaktadır. (CGK, 18.3.2008/37-55)
3-Sonuca etkili olmayan araştırmaları yapmak suretiyle davaların gereksiz yere uzatılmasına neden olunmamalı. Anayasanın 141/4. maddesinin; “davaların en az giderle ve mümkün olan süratle sonuçlandırılması yargının görevidir” şeklindeki düzenlemesi ile usul ekonomisine aykırı olacak, yargılamanın gereksiz yere uzamasına ve yeni yargılama giderlerine yol açacak, aynı zamanda Anayasanın 90. maddesi uyarınca iç hukuk normu haline gelen Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil Yargılanma Hakkı” başlıklı 6. maddesinin; “herkes gerek medeni hak ve yükümlülükleri ile ilgili nizalar, gerek cezai alanda kendisine karşı serdedilen bir isnadın esası hakkında karar verecek olan kanuni, müstakil ve tarafsız bir mahkeme tarafından davasının makul bir süre içinde hakkaniyete uygun ve aleni surette dinlenmesini istemek hakkını haizdir” şeklindeki hükmüne de aykırılık teşkil edecektir. (CGK, 25.12.2012/657-1863) Mağdur beyanlarından da anlaşılacağı gibi başka bir suç ve olayla ilgili olan beyanların araştırılmasına gerek yoktur.
4-Dosya kapsamına göre ahlaki denaeti ortada olan bir sanığa eylemi ile orantılı bir ceza verilmediği (İnfazı yapılmayan 1 yıl hapis cezası) açıkça belli bir olayda, sanığa zaman kazandırılıp davanın uzatılmasının gerek olmadığını, diğer bozma sebeplerinin de düzeltilerek onanması gerektiğini düşündüğümüzden sayın çoğunluğun araştırmaya yönelik bozma düşüncesine katılmıyoruz.