7. Hukuk Dairesi Esas No: 2016/9438 Karar No: 2016/9176 Karar Tarihi: 25.04.2016
Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2016/9438 Esas 2016/9176 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Dava iş mahkemesinde açılmıştır. Davacı, iş akdinin haksız nedenle feshedildiğini iddia ederek ihbar tazminatı ile işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Dosyadaki bilirkişi raporu ile hafta tatillerinin toplu kullandırıldığı belirlenmiştir. Ancak bu hesaplamada hafta tatili izni talep formlarının dikkate alınmadığı gözlemlenmiştir. Mahkeme, hafta tatili alacağını hesaplarken bu formları esas almamıştır. 4857 Sayılı İş Kanunu'nun 46. maddesi gereğince işçilere bir haftada en az 24 saat kesintisiz dinlenme (hafta tatili) verilmelidir. Hafta tatili, pazar günü dışındaki herhangi bir gün kullanılabilir ancak hafta tatili toplu halde kullandırılamaz. Mahkeme, hesaplama yaparken hafta tatilinin toplu olarak kullanıldığı günlerin hesaplamaya dahil edilmemesi gerektiğini belirtmiştir. Ancak sunulan izin talep formlarında belirtilen tarihlerde kullanıldığı sabit olan hafta tatili izinleri olduğu ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, en azından ilgili tarihlerde kullanılan hafta tatili izinlerinin hesaba katılması gerektiği vurgulanmıştır. Kararda 4857 Sayılı İş Kanunu'nun 46. maddesi açıklayıcı bir şekilde belirtilmiştir.
7. Hukuk Dairesi 2016/9438 E. , 2016/9176 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :İş Mahkemesi Dava Türü : Alacak
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine, 2- Davacı, iş akdinin işverence haksız nedenle feshedildiğini iddia ederek ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının davalılardan tahsilini talep etmiştir. Davalılar, davanın reddini istemişlerdir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir. Davacının hafta tatili alacağına hak kazanıp kazanmadığı hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Somut olayda; davacı hafta tatillerinde çalışmasına rağmen ücretinin ödenmediğini iddia etmiş, davalı ise davacının çalışmış olduğu hafta tatili günlerinin karşılığının izin olarak kullandırıldığını ya da ücretinin ödendiğini savunmuştur. Dosyaya "Pazar izinlerime mahsuben" açıklamalı izin talep formları sunulmuş olup bu formlardan davalı işyerinde hafta tatili izinlerinin toplu kullandırıldığı anlaşılmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporu içeriği ve hesaplama şeklinden söz konusu izin talep formlarının dikkate alınmadığı görülmüş, mahkemece de bu hesaplama şekli esas alınarak hafta tatili alacağı hüküm altına alınmıştır. 4857 sayılı Yasanın 46.maddesinde bu kanun kapsamına giren işyerlerinde, işçilere tatil gününden önce 63"üncü maddeye göre belirlenen işgünlerinde çalışmış olmaları koşulu ile yedi günlük bir zaman dilimi içinde kesintisiz en az yirmidört saat dinlenme (hafta tatili) verileceği bildirilmiştir. Yirmidört saat dinlenmenin haftanın pazar günü dışında başka bir gününde kullandırılması olanaklıdır. Ancak işçinin hafta tatillerinde çalıştırılarak 24 saatlik dinlenme süresinin (hafta tatili) toplu halde kullandırılması yasa hükmünün konuluş amacına aykırı olduğundan mümkün değildir. Somut olayda mahkemece toplu olarak kullandırılan hafta tatillerinin bir kısmının dikkate alınmamış olması doğru ise de sunulan izin talep formlarında belirtilen tarihler itibariyle kullanıldığı sabit olan hafta tatili izinleri olduğu anlaşıldığından en azından ilgili tarihlere ilişkin 1 günlük hafta tatilini kullandığı gözetilerek, söz konusu tarihlerde kullanılan hafta tatili izinlerinin hesaplama dışı bırakılarak sonucuna göre varsa bakiye hafta tatili ücret alacağının hesaplanması gerekirken bundan zuhul ile mevcut şekilde hesaplama yapılması hatalıdır. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalılara iadesine, 25/04/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.