Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2014/6825 Esas 2016/8342 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1, 62, 52/2-4, 53/1.maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında katılan ..."a yönelik hırsızlık eylemi nedeniyle mahkumiyet hükmü kurulması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni olarak gösterilmemiştir.
Sanık ...’ın iş takipçiliği yapan katılan ... ile annesine ve kendisine ait bağdan üzüm kestirmek ve satmak hususunda anlaştığı ve sanığın katılan ...’a ait bağı kendisine ait bağ olarak katılan ...’a gösterdiği ve ...’dan suç tarihinden önce 1.200 TL ve suç tarihinde 1.000 TL olmak üzere toplam 2.200 TL para alarak menfaat temin ettiğinin iddia edildiği olayda; iddialar, sanık savunması, tanıkların ifadeleri ve dosya kapsamı gözetilerek, mahkemenin sanığın mahkûmiyetine yönelik kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafinin bir nedene dayanmayan sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK’nın 53.maddesinin 3.fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun” sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Adli para cezası taksitlendirme yapılırken uygulama maddesi olarak 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi gösterilmeyerek CMK"nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8/1.maddesi gereğince halen uygulanmakta olan1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılanmayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkralarından, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılıp yerine, “TCK"nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın c bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına”, taksitlendirmeye ilişkin kısma da “TCK"nın 52/4. maddesi gereğince” ibaresinin eklenmesi hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07/11/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.