Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/25612 Esas 2015/35836 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti ve fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı; davalı işyerinde 24/02/2006-24/08/2011 tarihleri arasında temizlik işçisi olarak çalıştığını, en son maaşının 720,00 TL olduğunu, iş akdinin haksız nedenle feshedildiğini iddia ederek, kıdem ve ihbar tazminatı, fazla mesai ve yıllık izin alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı; davacının 04/05/2006-24/08/2011 tarihine kadar davalı işyerinde asgari ücret ile vasıfsız işçi olarak çalıştığını, davacının kendi isteği ile iş akdini fesih ettiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının fazla mesai yaptığı mahkemece kabul edilerek hüküm altına alınmışsa da, beyanı fazla mesaiye dayanak yapılan davacı tanığı işyeri çalışanı olmayıp, davacının ikamet ettiği yere yakın bir işyerinde çalışmakta olup çalışma koşullarını bilebilecek durumda olmadığından işyerinde fazla mesai yapılıp yapılmadığı davalı tanığının beyanı değerlendirilerek belirlenmelidir. Davacı tanığının beyanı nazara alınarak fazla mesai ücretinin tespiti hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.

F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 17.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.